Een jaar geleden was het vandaag een doodgewone donderdag. Dachten we…. We zaten op kantoor, we lachen, werkten, praten, gingen middageten. We belden rond, vergaderden en begonnen stilletjes af te tellen naar het einde van de dag. In de late namiddag ging de GSM van mijn lieve collega. Ze zat net even niet aan haar… Continue reading Eén jaar…
Tag: verdriet
When the going gets rough…
Gisteren was een redelijk depri dagje. Gelukkig kon ik lekker thuis blijven en stond er niet veel op de planning (met dank aan de kapster die afbelde wegens ziekte). Hierbij mijn ingrediënten om terug te vechten tegen de donkere gedachten. When life gets complicated and worry is all you’ve got, go back to when life… Continue reading When the going gets rough…
Not so great, but thanks for asking…
Ik sta in de douche en luister naar de druppels die op mijn douchekapje vallen. Alsof het lawaai de druk uit mijn hoofd zal halen. De druk van mijn schouders. Ik sta stil, sluit mijn ogen en wacht. Het water, zoals altijd een paar graden te warm. Net niet verbranden. Tot het mij verwarmd, tot… Continue reading Not so great, but thanks for asking…
Voor Lucas….
Vandaag namen we afscheid van Lucas. De dienst was héél persoonlijk en echt héél héél mooi opgevat. Chapeau voor de mensen van Pues, professioneel én toch persoonlijk. Het was echt een mooie dienst, echt afgestemd op kindermaat….(helaas) 4 maand zat er tussen het eerste symptoom en het finale afscheid. Niet te geloven gewoon hoe hard… Continue reading Voor Lucas….
Vandaag…
Vandaag is wroeten in de aarde. Is roepen: waarom?!. Is vrolijke bloemen planten in nagedachtenis van zo n lieve, vrolijke jongen. Een kleine levensgenieter die niet eens z’n zesde verjaardag mag vieren deze week. Vandaag is oneerlijk. Vandaag is kut. Vandaag is godverdomme. Vandaag begon met het bericht dat we nooit wouden krijgen. Verdomme toch…… Continue reading Vandaag…
Weerslag
Toen ik gisteren wegreed bij mijn collega deed ik dat eigenlijk met een redelijk positief gevoel. Héél raar en tegenstrijdig eigenlijk, want de feiten zijn zo zo triets. Maar ik zag zo’n mooi en sterk gezin en dat gaf me hoop. Vandaag is het helemaal anders. Het was het mijn vrije dag en ik ging een… Continue reading Weerslag
Kut!
Vanavond ging ik op bezoek bij mijn lieve collega. Het verschrikkelijke nieuws blijft zich maar opstapelen. Het is niet goed. Het is zelfs ronduit slecht. Ik was een beetje nerveus, wist niet wat te verwachten. Veel mensen complementeren mij. Omdat ik zo begaan ben, omdat ik doe wat ik kan doen. Omdat ik hen bel,… Continue reading Kut!
Thumbs Up
Gisteren startte mijn lieve collega met de behandeling voor haar zoontje. Een erg intensieve behandeling. In de hoop toch een kleine kans te maken om het monster te verslaan. Het enige positieve (als je dat al kan/mag zeggen) in deze situatie is dat het oprecht schoon is om te zien hoe iedereen meeleeft. Hoe zo’n… Continue reading Thumbs Up
Update
Kleine update, voor jullie denken dat we voorgoed in Parijs gebleven zijn. Parijs was leuk en vooral relaxt. Sinds ik kinderen heb, heb ik geen ellelange to-do lijsten meer op citytrips. Ik geniet er meer van om me gewoon door de stad te laten verrassen. Ergens vaag een adresje in gedachten hebben en dan twee… Continue reading Update
Hoop….
Mocht mij of hen ooit iets overkomen. Vroeger dan ooit gepland. Onverwacht, niet zien aankomen. Dan hoop ik dat ze weten. Dat ze zo graag gezien werden. Dat ze oh zo gewenst, gedroomd en verwacht waren. Dat niemand zo uitkeek, naar de dag dat ze zelf mama zou zijn. Dat ik… Continue reading Hoop….
When the whole worlds fits inside of your arms…
“Mag ik alles pikkedonker maken, mama?”. Het is de meest gestelde vraag van de dag momenteel. Vandaag mocht ze, na het eten. De rolluik deden we omlaag en alle lichten gingen uit. Alles, behalve de lichtjes in de kerstboom en het kaarsje dat we branden voor Lucas. Samen gingen we tegen de muur zitten. We… Continue reading When the whole worlds fits inside of your arms…
Soms…
Soms is’t leven zo hard en oneerlijk. Soms komt de hel zo verschrikkelijk dichtbij. Soms kan je niet meer doen dan mee huilen, hopen en bidden… ….Dat het uiteindelijke resultaat toch zal meevallen. ….Dat in dit slechts mogelijke scenario toch het best mogelijke verhaal mag volgen. En dat alles snel voorbij zal zijn en bovenal… Continue reading Soms…