Het kan een liedje zijn. De stemming er van, of een specifieke zin. Een bepaald moment of periode. Een specifieke dag. Voorbij zijn appartement rijden s avonds laat na een tof optreden of lange werkdag en weten dat mijn meisjes daar liggen te slapen. Daar en niet bij mij. Dan komt alles plots toch weer… Continue reading Soms
Category: verdriet
Dag 2018. Auf wiedersehen. Vaarwel.
Ik moet daar niet onnozel over doen: 2018 dat was een kut jaar, met hele coole, mooie ups, maar toch vooral veel downs. Downs die mij zo diep trokken dat ze alles overheersten. Nu het jaar er bijna op zit, neem ik bewust tijd om het jaar af te ronden en de shit hopelijk eindelijk… Continue reading Dag 2018. Auf wiedersehen. Vaarwel.
Tips om je kind te helpen bij een scheiding
Een scheiding, dat heeft een grote impact op kinderen. Uiteraard. Hoe goed je ook uit elkaar gaat, er veranderd veel. Zeker Ellis heeft het hier soms echt moeilijk. En toch geloof ik niet in “stay together for the kids”. Ja, het is zwaar en hard en droevig, maar tegelijk leren ze er ook veel van en… Continue reading Tips om je kind te helpen bij een scheiding
Eerst Hulp bij Scheiden: 13 tips die mij er door hielpen op de moeilijkste dagen
Ik ben er mij van bewust dat het heel stil was op de blog. Het laatste jaar was redelijk heavy. Vlak voor mijn LA trip gebeurde er van alles, waardoor ik meteen na LA in een diepe put viel waarvan de bodem steeds opnieuw dieper leek te zakken. Elke keer ik dacht dat ik rock… Continue reading Eerst Hulp bij Scheiden: 13 tips die mij er door hielpen op de moeilijkste dagen
Licht
Ik trek voorzichtig aan het koordje. Het lampje gaat aan. Zachtjes, onzeker, voorzichtig. Het minste is goed om het lichtje weer te doven. Het kleinste zuchtje maakt alles weer kapot. Scheiden is een moeilijk proces. Met vallen en opstaan. Met crashen en weer recht proberen klimmen. Er is voor mij maar 1 weg en dat… Continue reading Licht
Stap 1: naar de psycholoog
Het afgelopen jaar was raar en bij tijde écht moeilijk. Nu de scheiding ook effectief rond is en er echt een nieuwe start is genomen, kan ik er ook op terug kijken en zien dat het ook wel een boeiend jaar geweest is. Ik leerde mijzelf (en mijn prioriteiten) echt beter kennen en dat kan… Continue reading Stap 1: naar de psycholoog
#hetisingewikkeld
19 september, eindelijk over de helft van de maand. Wat tel ik af. September dat is geen gemakkelijke maand hier. Een maand om snel te vergeten wat mij betreft. Een nieuwe school, een nieuwe start. Niet alleen op school, maar ook in ons leven. Een jaar geleden namen we een moeilijke en harde beslissing. We… Continue reading #hetisingewikkeld
The end of an era…
Hij is er niet meer. Mijn lieve Frank. Mijn eerste eigen huisdier. Mijn kot kat. Mijn lieveling. Geen gezaag om eten, zodra we een sleutel in het slot draaien of één ooglid durven opendoen ‘s morgens. Geen Frank & Henry meer. Geen partner in crime meer, die al zo’n 13 jaar aan mijn zijde leefde.… Continue reading The end of an era…
Over dipjes en regenbogen…
Momenteel zit ik al enkele dagen thuis met een stevig dipje. Veel stress, een plots overlijden in de familie, een geknelde zenuw met helse pijnen in mijn knie. En door de slechte nachten van de zenuwpijn (die voelt als elektrische shocken) en alle emoties samen, ook nog’s ziek. En dus slijt ik al enkele dagen… Continue reading Over dipjes en regenbogen…
…over torenhoge cliché’s (die helaas blijken te kloppen)
Dat het alweer is gebleken. Van die clichés en dat die altijd waar zijn. Vroeger snapte ik hem nochtans niet zo. Ik kon er mij niet echt iets bij voorstellen eigenlijk. “Kleine kindjes, kleine zorgen, grote kinders, grote zorgen”. Hoe kon je je nu nog meer zorgen maken dan over zo’n klein hoopje fragiel baby… Continue reading …over torenhoge cliché’s (die helaas blijken te kloppen)
Eén jaar…
Een jaar geleden was het vandaag een doodgewone donderdag. Dachten we…. We zaten op kantoor, we lachen, werkten, praten, gingen middageten. We belden rond, vergaderden en begonnen stilletjes af te tellen naar het einde van de dag. In de late namiddag ging de GSM van mijn lieve collega. Ze zat net even niet aan haar… Continue reading Eén jaar…
When the going gets rough…
Gisteren was een redelijk depri dagje. Gelukkig kon ik lekker thuis blijven en stond er niet veel op de planning (met dank aan de kapster die afbelde wegens ziekte). Hierbij mijn ingrediënten om terug te vechten tegen de donkere gedachten. When life gets complicated and worry is all you’ve got, go back to when life… Continue reading When the going gets rough…
Not so great, but thanks for asking…
Ik sta in de douche en luister naar de druppels die op mijn douchekapje vallen. Alsof het lawaai de druk uit mijn hoofd zal halen. De druk van mijn schouders. Ik sta stil, sluit mijn ogen en wacht. Het water, zoals altijd een paar graden te warm. Net niet verbranden. Tot het mij verwarmd, tot… Continue reading Not so great, but thanks for asking…
Voor Lucas….
Vandaag namen we afscheid van Lucas. De dienst was héél persoonlijk en echt héél héél mooi opgevat. Chapeau voor de mensen van Pues, professioneel én toch persoonlijk. Het was echt een mooie dienst, echt afgestemd op kindermaat….(helaas) 4 maand zat er tussen het eerste symptoom en het finale afscheid. Niet te geloven gewoon hoe hard… Continue reading Voor Lucas….
Vandaag…
Vandaag is wroeten in de aarde. Is roepen: waarom?!. Is vrolijke bloemen planten in nagedachtenis van zo n lieve, vrolijke jongen. Een kleine levensgenieter die niet eens z’n zesde verjaardag mag vieren deze week. Vandaag is oneerlijk. Vandaag is kut. Vandaag is godverdomme. Vandaag begon met het bericht dat we nooit wouden krijgen. Verdomme toch…… Continue reading Vandaag…
Aan de trut die mij vanmorgen van de baan wou rijden…
…Die het nodig vond om mij langs rechts in te halen, ook al reed ik zelf ruim de toegelaten snelheid. Om mij de pas af te snijden om weer voor mij te komen rijden. Ik liet mijn ongenoegen merken (toeteren), je bracht mij en mijn voertuig namelijk in gevaar. Zomaar, onnodig, voor niets. Op agressieve… Continue reading Aan de trut die mij vanmorgen van de baan wou rijden…
Weerslag
Toen ik gisteren wegreed bij mijn collega deed ik dat eigenlijk met een redelijk positief gevoel. Héél raar en tegenstrijdig eigenlijk, want de feiten zijn zo zo triets. Maar ik zag zo’n mooi en sterk gezin en dat gaf me hoop. Vandaag is het helemaal anders. Het was het mijn vrije dag en ik ging een… Continue reading Weerslag
Kut!
Vanavond ging ik op bezoek bij mijn lieve collega. Het verschrikkelijke nieuws blijft zich maar opstapelen. Het is niet goed. Het is zelfs ronduit slecht. Ik was een beetje nerveus, wist niet wat te verwachten. Veel mensen complementeren mij. Omdat ik zo begaan ben, omdat ik doe wat ik kan doen. Omdat ik hen bel,… Continue reading Kut!
Thumbs Up
Gisteren startte mijn lieve collega met de behandeling voor haar zoontje. Een erg intensieve behandeling. In de hoop toch een kleine kans te maken om het monster te verslaan. Het enige positieve (als je dat al kan/mag zeggen) in deze situatie is dat het oprecht schoon is om te zien hoe iedereen meeleeft. Hoe zo’n… Continue reading Thumbs Up
Update
Kleine update, voor jullie denken dat we voorgoed in Parijs gebleven zijn. Parijs was leuk en vooral relaxt. Sinds ik kinderen heb, heb ik geen ellelange to-do lijsten meer op citytrips. Ik geniet er meer van om me gewoon door de stad te laten verrassen. Ergens vaag een adresje in gedachten hebben en dan twee… Continue reading Update