1 jaar (en something)

Door al dat werken, was er weinig tijd voor iets anders deze zomer, dat zei ik al. Maar toch was er een bepaald moment wat voor mij toch wel heel belangrijk was en hier toch zeker ook een plaatsje moet krijgen in mijn persoonlijke archief. Ergens deze zomer was er namelijk het eerste jubileum van het m’n lief en ik. Begin Juli 2018 was er een eerste ontmoeting, een maand later een eerste kus en sindsdien zit ik dus met nen Hollander in huis, in mijn hoofd en in mijn hart.

Op Instagram deed ik een poging om het te benoemen. “1 jaar, wie had het ooit gedacht? Een jaar met ups en downs, al waren die er vooral in mijn eigen hoofd. Alsof ik plots een rots kreeg, terwijl ik volop aan t verdrinken was. Normaal op een foto staan, is minder zijn ding, maar hij is er voor mij, laat mij altijd vrij om mijn eigen ding te doen (hoe zot die dingen ook zijn soms). Hij brengt me tot rust, zegt (echt) altijd de juiste dingen. Hij maakt me aan het lachen, beurt me op, lijmt wat gebroken is. Hij zing mooie liedjes, aanvaard mijn rugzak en bagage met zoveel liefde en gemak. In mijn hoofd gil ik vaak van angst, maar bovenal ben ik dankbaar.”

En eerlijk? Dat vat het voor mij goed samen. Scheiden is super moeilijk en zwaar. Zeker als er complicaties zijn. Ik ben kapot gemaakt, ik ben diep gegaan, ik heb gehuild, ik was gewond, vermorzeld. Natuurlijk is dat niet zo maar op 1,2,3 allemaal vergeten of geheeld, ik weet zelfs niet of ik ooit nog echt lukt. Maar dankzij hem, voelde ik weer kriebels, kon ik weer lachen, ontdekte ik hoe tof het kan zijn om verliefd te zijn. Hij neemt mij met al mijn gekke kronkels, hij aanvaard mijn verdriet, mijn blutsen en mijn builen. En zelfs als hij irritant is, vind ik hem leuk. En ik kan maar niet bedenken waar aan ik zo’n goeie gast heb verdiend.

Dit weekend gaan we voor’ t eerst samen op citytrip naar Dublin. Ik kijk er zo hard naar uit, ge kunt dat niet geloven. 4 dagen samen op’t gemak een stad verkennen, mijn metekind bezoeken en hopelijk veel lekker eten.

Tips en must do’s zijn nog altijd welkom trouwens!