…en hupla. Wij zijn alweer terug!
Een verslagje volgt de komende dagen nog, nu een staaltje: beginnen bij het einde.
Gisteren kwamen wij terug thuis en zoals dat gaat met een verre reis: we kregen er een mottige jetlag gratis bij. Omdat het vorige keer met mijn LA jetlag stevig fout gegaan is (combinatie jetlag met misserie zorgde toen voor 6 nachten zonder slaap, waarna ik opstond en gek leek te worden en totaal instortte), besloot ik het nu anders aan te pakken. Ik vecht als een leeuw tegen de jetlag en doe er alles aan om hem zo snel mogelijk te verslaan.
Op het actie lijstje: zo snel mogelijk in het normale ritme stappen. Veel buiten zijn en veel actief zijn. En daarnaast zo weinig mogelijk dutjes zodat we ‘s avonds zo moe mogelijk zijn. Het lijkt tot nu alvast kei goed te lukken. Gisteren sliep ik perfect door van 22u30 tot 7u en de meisjes moest ik wakker maken om 8u20.
Gisteren kwamen we net voor de middag thuis. Een aantal maanden geleden stortte een stuk van de muur tussen ons en de buren in na een storm en tijdens onze reis hadden ze een nieuwe afscheiding gezet. Heel mooie houten muur….langs hun kant (met een tuin die in verschillende niveaus van hoog naar laag gaat), maar een ramp langs onze kant. Gisteren ruimde ik met mijn vader al het puin op dat nog op de grond lag (takken, stenen, bladeren) en vandaag trok ik naar het tuincentrum. Ik koos een mooie struik en samen met de meisjes gingen we er voor. Nooit gedacht dat wij dat zelf zouden kunnen klaren, maar: we did it. Girlpower ten top. En nu maar hopen dat de struiken snel groeien en groter worden zodat de lelijke bakstenen muur niet meer te zien is. Er komt nog een ander boompje naast ook en eventueel zoek ik nog iets om tegen de muur zelf te zetten ook. Hangt er een beetje vanaf hoe snel en mooi de struik groeit. Ik ben alvast super blij met de productieve dag en het staaltje girlpower!
