Ik moet daar niet onnozel over doen: 2018 dat was een kut jaar, met hele coole, mooie ups, maar toch vooral veel downs. Downs die mij zo diep trokken dat ze alles overheersten. Nu het jaar er bijna op zit, neem ik bewust tijd om het jaar af te ronden en de shit hopelijk eindelijk achter mij te laten. De laatste twee weken waren weer verschrikkelijk. De tsunami kwam weer terug en trok mij dieper dan ooit te voren. Ik was bang van mijn eigen gedachten en de angst gierde door mijn lijf. Gelukkig heb ik een fantastisch lief, die mij op zo’n momenten zo hard helpt en alle juiste dingen zegt. Die mij droevig laat zijn en de dingen weer in perspectief brengt. Die de angst weer tot normale proporties weet te brengen, die mij aanmoedigt om verder te gaan, maar weet hoe moeilijk het soms is en niets forceert.
En daarom, om het jaar af te sluiten een klein overzichtje van de goeie dingen. Want die waren er gelukkig in overvloed. Want ook al duizelde het mij vaak en kon ik amper ademen…
ik kies er voor om 2018 ter herinneren als het jaar
….Waarin ik belachelijk veel Quality time met mijn meisjes had
…waarin ik waanzinnige tripjes en geweldige herinneringen voor het leven maakte:
Joshua Tree National Park en Los Angeles
Rotterdam
Berlijn
Groningen
en Frankrijk
…het jaar waarin ik belachelijk veel tattoos liet zetten en eindelijk mezelf weer vond en kon zijn
…het jaar waarin ik zowel Jack Johnson als Eels twee keer live zag <3
…het jaar waarin ik na 37 alcoholloze jaren aan de cocktails ging:
…en het jaar waarin ik totaal onverwacht belachelijk en misselijkmakend verliefd werd…
Dus: dag en bedankt 2018. Maak dat je weg komt. Ik ben zo klaar met u.
Voor 2019 maar één goed voornemen en verder minder downs en meer ups. Hupla!
Ik wens het je van harte toe! (en mijzelf ondertussen hetzelfde, want dat continu moeten vechten om niet te verzuipen is zo herkenbaar en vooral zo vermoeiend)