J blaast het stof van haar blog…

Phew……dat is lang geleden. Woelige maanden, zoeken naar een nieuw ritme, een nieuwe flow, zoeken naar mezelf.
Over all, gezien de situatie, redelijk positieve maanden nog wel, met af en toe een stevige dip. Lijkt me niet meer dan normaal na al die jaren. Ups en downs. Maar zolang er meer van de ups zijn, maar ik me niet al te veel zorgen. Ik laat toe wat komt, ik onderga, krabbel weer recht en ga verder. Het leven alleen is druk en raast nog sneller voorbij dan vroeger, zo lijkt het.

Het leven raast voorbij en ik raas maar mee. Druk als we met z’n drieën zijn, druk als ik alleen ben. Ik plan mn dagen goed vol, merk weer wat me blij maakt, wat voldoening geeft en wat belangrijk is. Soms bots ik op mijn grenzen, maar ook daar trek ik m’n lessen uit. Ondertussen kan ik ook al genieten van een weekendje alleen thuis, zonder plannen. Iets wat ik in het begin toch wat vermeed.

Want ook dat droeg bij tot de beslissing van het uit elkaar gaan. We waren niet alleen elkaar kwijt, maar ik was ook mezelf een beetje kwijt. Ik wist niet meer goed wie ik was, wat voor mij belangrijk was en vooral: wat mij gelukkig maakte.

En dus. Ik spreek veel af met vrienden, ik ga weekendjes weg, ga naar concerten, verslind boeken en droom van én plan mijn tripje naar LA.

We doen het goed, alle vier eigenlijk. De meisjes, ik, de ex en ik. Geen koppel meer, maar wel nog samen ouders. We aten samen de rest van de oudejaar gourmet op, we trekken samen naar het bos op een verloren zondag als we merken dat de meisjes daar nood aan hebben of vieren zonder problemen een verjaardag samen. En dat doet veel voor hen. Dat we gewoon gezellig samen kunnen zijn zonder ruzie of spanningen. Het was in het begin nog een beetje zoeken naar hoe je dan precies met elkaar omgaat, maar het gaat steeds beter.

Kwa verblijfsregeling kozen wij voor een 2-2-5-5 regeling. Klinkt ingewikkeld, maar is het helemaal niet. Door deze verdeling zijn ze altijd op maandag en dinsdag bij hem (handig voor m’n pianoles) en altijd op woensdag en donderdag bij mij (handig voor de hobby’s en mijn vrije woensdag). De andere dagen variëren. De ene week zijn ze woensdag en donderdag bij mij en dan begint zijn 5-daagse (van donderdag tem dinsdag dus), de andere week is woensdag de start van mijn vijf dagen (van woensdag tem zondag dus). We twijfelden bij aanvang, maar dit ritme lijkt ons allen goed te bevallen, zeker omdat we heel flexibel zijn en we (voorlopig) gewoon naast elkaar wonen. Ik moet ze nooit lang missen, want ook op “zijn” dagen, zien we elkaar regelmatig even. De meisjes echt 5 dagen niet zien, is iets wat ik me voorlopig echt nog niet kan voorstellen, dus hoe dat in de toekomst zal gaan, valt nog af te wachten.

Maar dus, life, lately….going okay. We komen er wel. Stapje voor stapje. Ik ben niet gehaast.
Dankzij al die blog initiatieven die aan het rondgaan zijn, zoals de 40 dagen bloggen challenge, besloot ik het stof hier even weg te blazen en geen betere start dan een korte update, toch?