15 oktober, dat wil zeggen dat we anderhalve maand ver zijn in de nieuwe Freinet school.
1,5 maand Tinteltuin, tijd voor een eerste indruk dus. Dat ze content is, zei ik hier al, maar er is nog wel meer wat opvalt.
1,5 maand Freinet dat staat gelijk aan twee héél contente kinderen. Twee meisjes die elke dag vol enthousiasme vertrekken en met nog meer enthousiasme terug komen.
Vroeger ging dat thuis komen zo:
Ik: “En hoe was het op school?”
Zij: “goed” (moe, verveeld)
Ik: “Wat heb je zoal gedaan?”
Zij: “weet ik niet meer”.
Nu stappen ze in de auto en beginnen ze simultaan (en spontaan) 101 dingen te vertellen. Hun mond kan amper volgen, laat staan ik zelf. Ik moet af en toe letterlijk vragen om heel even stil te zijn omdat ik op het verkeer moet letten. Ze zijn zo blij, zo enthousiast, zo gemotiveerd. Vooral bij Ellis: wat een verschil!!
Wat opvalt is hoeveel actiever ze daar zijn. Ze doen mee met de mile a day, ze hebben turnles, circusles (Jools) en zwemles (Ellis) en na kerst wisselt dat dan. Tijdens de speeltijd fietsen ze, rolschaatsen ze, klimmen ze in bomen of zoeken rupsen en slakken in de moestuin. Op de speelplaats staan allerlei grappig fietsjes die iedereen mag gebruiken en iedereen mag ook eigen speelgoed meebrengen (rolschaatsen, skateboarden…) Middageten doen ze buiten, in de heerlijke lentezon, aan een picknickbankje. Gezellig samen met enkele vriendjes. Rustig, op t gemak. Wie klaar is, gaat spelen. Geen gehaast, geen drukke, luide cafetaria. Er is zelfs een buitenklas waar ze soms les krijgen.
In de klas doen ze aan levend rekenen, wat wilt zeggen da toe kinderen gezamenlijk rekenoefeningen doen vanuit hun eigen leefwereld. De maaltafels oefenen op de trap bijvoorbeeld, waarbij je de sprongen letterlijk kan zien. Of ze moeten in het bos grassprietjes gaan zoeken, maar het moeten er meer zijn dan 6 en minder dan 9. Allemaal dingen waardoor dat rekenen echt gesnapt wordt, waardoor het nut heeft.
Kleren en zeker broeken kunnen nooit, no way, never ever langer dan 1 dag aangedaan worden. Na 1 dag in de Tinteltuin zijn kleren namelijk vuil, vuil van het spelen en ontdekken, van onderzoeken en beleven. Heerlijk vind ik het om ze zo van school te halen. Dat mijn wasmachine overuren draait en ik een lading extra boeken ben moeten halen, neem ik er graag bij.
Kinderen zijn er veel socialer. Ik weet niet hoe ze het doen, maar in de Tinteltuin zijn de kinderen veel socialer, liever, meer begaan met elkaar. Beide meisjes werden meteen opgenomen in de groep, hebben beiden het gevoel aanvaard te zijn en vriendjes te hebben. Vroeger hoorde ik vaak dat er ruzie was tussen bepaalde kinderen of dat die of die boos was op die. Op de nieuwe school leren ze ergernissen uit te spreken, problemen op te lossen, maar ook om complimenten te geven. Kinderen lijken er weerbaarder. Allemaal dingen die ik alleen maar kan toejuichen.
Op het eind van het jaar gaat elke graad op klaskamp, maar ook doorheen het jaar zijn er leuke activiteiten gepland. Jools ging al op tweedaagse en binnenkort mag Ellis een nachtje op school overnachten (met Halloween!). Dan maken ze samen soep en slapen ze ‘s avonds in de turnzaal. Een ideetje van de kinderen zelf trouwens.
Het principe bij Freinet is dat de ouders actief participeren. Iets waar ik- gezien de drukke job ver van huis en ook de school ver van huis- wel wat bang voor was, maar tot nu toe vind ik het alleen maar tof om zo betrokken te zijn (en worden) bij het leven van mijn kind op school. Er zijn klasvergaderingen en bij activiteiten worden ouders gevraagd te helpen waar ze kunnen. Er gaan ouders mee op kamp, anderen komen helpen bij onderzoekjes in de klas en anderen helpen de moestuin onderhouden. Alles volgens eigen mogelijkheden en tijd. Ik ging al’s een keertje mee zwemmen op vrijdag om te helpen bij het omkleden. Zalig gewoon om je kind zo te leren kennen in zijn school leven en een blik achter de schermen te werpen.
Toen ik Ellis afgelopen week vroeg hoe vaak ze zich al verveeld had in haar nieuwe school, glunderde ze trots: NUL keer mama, NUL keer. Ik viel bijna van mijn stoel gewoon. Wat een verschil met vorig jaar. Waar we élke ochtend een gevecht moesten aangaan met een diepdroevig meisje. Een meisje dat elke avond brulde dat “vandaag de saaiste dag ooit was” en een kind dat bijna depressief zuchtte “dat niets ooit leuk was en dat het leven niet leuk was”.
Eigenlijk valt het dus kort samen te vatten: hoewel het praktisch heel wat moeilijkheden met zich meebracht (school ver van huis, geen warm eten meer op school, een stap in het onbekende), zijn we zo blij dat we de stag gewaagd hebben. Het is zo fijn om ons meisje weer blij, opgewekt en gemotiveerd te zien. Zelfs Jools, die haar grote BFF moest achter laten is helemaal open gebloeid. Ook zij voelt zich super goed in de Tinteltuin. En haar BFF ziet ze nu twee keer per week in de notenleer en af en toe spreken we natuurlijk ook nog af. Eind goed, al goed dus. Heel benieuwd wat de rest van het schooljaar nog zal brengen, maar we hebben alvast veel vertrouwen.
Super Jessie!!!!! Zo blij voor jullie allemaal!!!
Wat klinkt dit super! Wat een fijne school en ook hoe fijn dat het zetten van zo’n grote stap zo’n goede beslissing blijkt te zijn.
Heerlijk om te lezen en heel herkenbaar. Blij dat jullie content zijn met jullie keuze.
Tof!!
Mijn zoontje gaat niet naar een freinetschool (en ik weet niet goed waar hun opvoedingsmethodiek voor staat) maar naar een gewone kleine katholieke school in de wijk, maar met een hele grote tuin bij. Veel zaken die je schrijft herken ik dus : vuile broeken, fietsen en steps enz enz op de speelplaats, een buitenklas, ravotten, buiten eten als het weer het toelaat en ook de betrokkenheid van ouders (uit noodzaak omdat er maar 10 leerkrachten zijn). Zelfs al vanaf de peuterklas zijn er veel activiteiten: bezoek aan nabijgelegen boerderij, bosbezoek, vuilniskar die schooltje bezoekt met rondleiding, naar de glasbollen gaan samen om glas te recycleren, naar kleutertoneel, …
Het zijn effectief allemaal zaken waarvan ik in mijn pollekes kus en blij ben dat we die school gevonden hebben gewoon bij ons om de hoek. Het klinkt gewoon allemaal zo leuk dat je gewoon zelf op school zou willen zitten, niet?