De knoop doorhakken zorgde er ook voor dat ik plots véél meer energie had. Ik had vaak het gevoel dat ik plots uit een diepe coma kwam. De energie stroomde en ik pakte dingen aan die al jaren waren blijven liggen. Ik verdiepte mij in het minimaliseren (aanrader: Gelukkig met minder nu te koop met véél korting blijkbaar!) Ik las boeken, keek de documentaire van The Minimalists op Netflix en sloeg aan het opruimen/aanpakken van probleemzones.
Neen, ik woon niet plots in een leeg huis, maar mijn kasten zien er wél een pak beter uit. Beetje per beetje pak ik de dingen aan. De kelder die propvol staat met dozen is een project op zichzelf waarin ik mij volledig kan uitleven. De badkamer kast, de rommel-en-papierenkast, de medicijnenkast, de voorraadkast, de tupperware en brooddozen kast zijn allemaal uitgemest. Alles wat kapot, niet handig, niet nodig, te veel of overbodig is, gaat er uit. Ik bracht dozen vol naar de kringwinkel, gaf dingen weg op de weggeefpagina van mijn stad (aanrader!) en ik heb een abonnement bij het containerpark. Zalig gevoel gewoon als je weer zo veel rommel je huis uit draagt. Om nog te zwijgen hoe tof het is om die schuif die altijd uitpuilde van oude pyjama’s nu open te doen en vier perfecte stapeltjes te zien van lange broeken, schortjes, shirts en kleedjes. Of met barstende hoofdpijn de medicijnkast open te trekken en meteen te vinden wat ik nodig heb in plaats van eerst te moeten graven in een berg vervallen medicamenten.
Beetje bij beetje raakt mijn huis leger en daarmee ook mijn hoofd. Minder spullen, is minder zorgen.
Mijn doel is om alleen nog over te houden wat echt nodig is en wat mij echt blij maakt. Al de rest moet weg. En dat is veel. Wat een mens verzamelen kan zeg, ik kan het soms niet geloven.
Dankzij het boek besef ik dat al die spullen alleen maar zorgen voor stress. Mijn doel is om niet langer een slaaf te zijn van mijn spullen. Want door al die spullen wil ik een groot huis. Om dat grote huis (nu alleen) af te kunnen betalen moet ik een job hebben (en houden) met hoog loon. En dat gevoel is zo beklemmend. Het is een cirkel, waarbij het ene voor het andere zorgt en alles elkaar in stand houdt. En dat wil ik dus niet meer. Tijd om de cirkel te doorbreken. Stap voor stap.
Mijn doel is een leger huis en op termijn ook een ander (veel kleiner) huis. Binnen dit en 5 jaar wil ik ergens wonen in een kleiner huis met meer groen (en plaats voor beestjes). Ik wil een lagere afbetaling en daardoor minder stress over die job en dat nodige loon. Ik wil kunnen toekomen met veel minder. Want al die spullen en dat grote huis, dat maakt eigenlijk echt niet gelukkig besefte ik. Minder stress, rust in mijn hoofd, wonen in het groen, contact met dieren….dat wél.
En neen, ik ben er nog niet. En als ik soms in een winkel vol mooie spullen sta, dan verdwijnt dat minimalisme al wel’s naar de achtergrond, maar toch zijn er al hele grote stappen gezet. Zie ik iets tof in een winkel, dan denk ik eerst goed na. Wil ik het écht? Heb ik het nodig? Voegt het kopen en hebben er van mij echt gelukkig. Heel vaak leg ik het gewoon terug, want het antwoord was neen. Daarnaast ga ik ook gewoon minder naar’ t stad gewoon om te shoppen. Shoppen om te shoppen, daar zie ik het plezier niet meer van in.
En dat brengt mij naadloos bij de volgende stap: mijn budget. Vroeger was ik nooit echt bezig met geld. Ik kreeg mijn loon, stortte mijn deel op de gemeenschappelijke en met de rest deed ik wat ik wou of hoe het uitkwam. Tot het op was en het aftellen was tot het volgende loon. Leven van maand naar maand, van loon tot loon dus. Het werd dus al gauw duidelijk dat mijn budget een volgende stap zou worden. Maar daarover later meer.
Benieuwd wie van jullie ook geïnspireerd werd door het minimalisme en hoe jullie er concreet mee bezig zijn?
Ik probeer ook zoveel mogelijk te ontspullen. Dat brengt echt rust in mijn hoofd. Enkel zou ik het wat vaker moeten inplannen 🙂
Ik ben recent verhuisd van een appartement van gemiddelde grootte naar een klein flatje. Dé ideale gelegenheid om eens grote kuis te houden. Ik vond van mezelf dat ik niet echt de neiging had om veel spullen te verzamelen, maar uiteindelijk kwamen er bij het leegmaken van ons appartement zelfs spullen tevoorschijn waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Al die overbodige dingen uit mijn leven verwijderen, gaf me inderdaad een goed gevoel en ik neem me voor om in de toekomst regelmatig een grote opkuis te doen.
Ja dat kan ik mij voorstellen. Ik vind het zelfs een beetje verslavend, dat weggooien. Ik hoop toch dat ik het nog een tijdje vol kan houden 🙂