Stap 1: naar de psycholoog

Het afgelopen jaar was raar en bij tijde écht moeilijk. Nu de scheiding ook effectief rond is en er echt een nieuwe start is genomen, kan ik er ook op terug kijken en zien dat het ook wel een boeiend jaar geweest is. Ik leerde mijzelf (en mijn prioriteiten) echt beter kennen en dat kan ik eigenlijk iedereen aanraden.

Het begon met een aantal sessies bij een psycholoog. Op hetzelfde moment dat mijn relatie van 12 jaar sneuvelde, was er ook gigantisch veel stress op t werk. Even zag het er (in mijn ogen dan toch) naar uit dat ik helemaal geen werkzekerheid meer had en dat ook de job (waar ik 13 jaar geleden ooit begon) op de helling stond. Ik wist niet wat het komende jaar zou brengen- zou ik naast scheiden ook nog ontslagen worden- en dat bracht zo veel stress en onzekerheid. Ronduit een verschrikkelijke periode.

Ik wist niet wat ik wou. Ik wist niet wat er op het werk zou gaan gebeuren en ik had het gevoel op alle fronten compleet vast te zitten. Ik had geen enkele zekerheid meer, geen enkele controle. Mijn hele puzzel leek uit elkaar te vallen en ik kon er niets aan doen. Ik zag het gewoon niet meer en ik wist het allemaal niet meer. Ik zag géén mogelijkheden, geen oplossingen. Ik zat compleet vast.

Mijn huisarts raadde iemand aan en op een bepaalde ochtend belde ik haar in tranen op. Ik moest iets doen en dit zou mijn eerste stap zijn. In een aantal sessies hielp zij mij bepaalde dingen in perspectief te zien, maar vooral: zij hielp mij inzien wat voor mij belangrijk is in mijn leven. Wat zijn mijn waarden en normen? Wat maakt mij gelukkig. Waar wil ik heen met mijn leven? Wie ben ik eigenlijk? Ze leerde mij ook anders kijken naar mijn problemen (komen mijn gevoelens en bevindingen overeen met de realiteit of is het soms gewoon een eigen invulling, een eigen interpretatie…) Met heel concrete oefeningen en gesprekken bracht ze mij tot inzichten die mij echt wel hielpen. Ze hielp mij weer ademen, ze toonde mij dat er wel opties waren en ze haalde mij uit de mist die volop door mijn hoofd raasde. Een eerste stap was gezet, een eerste klik werd gemaakt. Zo dankbaar dat ik bij haar terecht was gekomen.

Na mijn laatste sessie vertrokken we voor 5 weken naar Australië, waar ik veel tijd had om verder na te denken over de verworven inzichten. Ik zat er veel buiten, in de natuur, hoofd in de zeelucht, staren in de verte. Net wat ik nodig had. De radartjes in mijn hoofd draaiden verder. Allemaal dingen die ik nooit op mezelf had kunnen bereiken, allemaal in gang gezet door die paar sessies bij de psycholoog. De beste investering (van tijd en geld) die ik ooit deed in mezelf. Ik zou het iedereen dus aanraden. Weg met het taboe of de schaamte. Werken aan u zelf, met of zonder hulp, dat is niets om u voor te schamen, toch? Ik vond het echt een enorme verrijking.

En neen, ik ben natuurlijk nog niet helemaal op mijn plooi en ja, er zullen nog veel moeilijke momenten volgen, maar ik heb er wel vertrouwen in. De weg zal nog lang zijn en er zullen nog veel ups en downs zijn, maar da’s oké. Ze horen erbij en ik laat ze toe. I just go with the flow.

Morgen, deel 2, over het realiseren van dromen en mijn happy lists.