Een raar jaar…

Het afgelopen jaar was heel raar en dubbel soms.
Eindelijk een knoop door gehakt, maar niet meteen een drastische verandering.
Sommige weken waren lastig, andere waren raar en nog andere waren doodgewoon.
Alles samen een heel verwarrende periode.

Soms was het alsof er niet echt iets veranderd was, terwijl we wel wisten dat alles compleet zou gaan veranderen. Beetje schizofreen. Achteraf gezien toch nog altijd blij dat het zo gegaan is. We konden rustig wennen aan het idee, goed nadenken over het beste plan, deden niets overhaast of ondoordacht en dankzij ons geduld kon hij dan in het huis van de buren intrekken (dat pas begin september vrij kwam). We wisten dus waarvoor we’ t deden, maar evident was het niet altijd. Zeker omdat de kinderen nog niet op de hoogte waren en dat was soms echt heel lastig. Ik voelde mij een bedrieger, wou liever eerlijk zijn, maar het leek ons toch beter te zwijgen tot we echt concreet konden zeggen wat en wanneer er effectief dingen zouden gaan veranderen.

Zodra de knoop echt doorgehakt was, veranderde er wel veel voor mij. Ik ging door heel wat fases en processen en werkte aan mijzelf. Eerst was er complete paniek en chaos, maar na een eerste stap werd er van alles in gang gezet. In de loop van het jaar had ik plots bergen energie en pakte dingen aan die al jaren sluimerden. Ik leek met momenten van altijd moe naar onvermoeibaar te zijn gegaan.

De komende dagen deel ik enkele van die stappen met jullie. Wie weet zit er iemand anders in een gelijkaardige fase nu en heeft die er nog iets aan. Tips van jullie zijn natuurlijk ook altijd zeer welkom! Ik ben nog altijd very much een work in progress…

Morgen meer dus, met stap 1, waarbij ik hulp zocht bij een psycholoog en daarmee van alles in gang zette.