Op dag 2 namen we afscheid van onze mobilhome. Hoewel we er 4,5 fijne weken in hadden beleefd, was het ook wel fijn om afscheid te nemen. Iedereen had nood aan wat meer ruimte en tijd voor zichzelf. Om niet al te veel tijd te verspillen, besloten de kinderen en ik (samen met onze berg bagage) een taxi te nemen van op de camping naar het hotel, terwijl Sven de mobilhome ging indienen.
In Sydney verbleven we in het Cambridge Hotel in Surry Hill. Een leuke (gay) buurt vol hippe vintage winkels, streetart, café’s, koffiebarretjes en restaurantjes. Na het inchecken zochten we een lunchadresjes en per toevallig belanden we bij Pablo’s Vice. Super klein, healthy en ongelooflijk lekker! Na al die weken met veel on-the-road eten waren we allen super blij met onze gezonde, lekkere hap! Het was meteen duidelijk hier zouden we nog terug komen!
Toen later ook Sven ons vervoegde, trokken we te voet te stad in.
We bezochten we het Sydney Opera House en liepen we rond in de Royal Botanical Gardens. En hoewel het meer dan 30 graden was, liep Ellis een halve dag rond met haar pas gekochte Wombat wintermuts. Moet kunnen, toch?
We slenterden zonder echt plan rond in de stad en ontdekken verschillende stadsdelen. Het was een super hete dag en de vreugde was dus bijzonder groot toen we Darling Harbour ontdekten. De Darling Harbour kids playground is redelijk spectaculair te noemen en een ongelooflijke aanrader als je op reis bent met kinderen. Een gigantisch grote (leuke!) waterspeeltuin, een klimparcours en een gewone speeltuin. Een ideale plek in de stad wanneer de temperatuur vlotjes voorbij de 30 graden gaat.
Het voordeel van de temperaturen daar is dat je zelfs kloddernat na twee minuten alweer droog bent, een zwempak was dus niet nodig. De rest van de dag liepen we nog wat rond, genoten van het lekkere weer, de vele straatartiesten, de winkelstraten en de relaxte sfeer. Wat een stad! Het was hier op deze tweede dag in Sydney dat zelfs Jools om ging en ze de legendarische woorden uitsprak: “oké, mama, als jij nier komt wonen, zal ik toch mee verhuizen met jou”. Haha! Eindelijk, i won her over!
Sydney is een echte wereldstad, vol gezellige hoekjes en plekjes. Overal valt wel iets te zien of te beleven. Hier zou ik écht wel willen wonen. Nog meer dan in Vancouver, wie had dat ooit kunnen denken?
‘s avonds aten we weer vlakbij het hotel in wat al snel de kinderen’s lievelingsrestaurant van Australië zou worden: Mad Pizza e Bar. Een lekker pizzarestaurant waar er standaard wasco’s op tafel staan zodat kinderen op de placemats kunnen tekenen. Je eet er super verse pizza’s met speciale combinaties. Je kan er nog wel een margarita vinden, maar verder staan er enkel speciale combi’s op de menukaart. Voor de durvers, maar wij waren fan van alles wat we er aten. En als je er ooit geraakt: hou zéker een plaatsje vrij voor het dessert. Het stond al super lang op mijn foodies wish list en het was hier, in Sydney dat ik het eindelijk eens op mijn bord kreeg: een dessert pizza met nutella, witte chocolade en allerlei bessen. Lekker, ge kunt dat niet geloven! Ik droom er soms nog van. En het is mijn persoonlijke missie geworden om het binnenkort thuis na te maken.
Ellis tekenende trouwens een gezinsportret 🙂
