Onze eerste dagen in Sydney begonnen van op onze laatste camping: het Lane Cove Tourist Park.
Een mooie plekje in een nationaal park. We zaten tussen de prachtige vogels…en dat hebben we geweten. S nachts werd ik vaak wakker door het helse lawaai van kwetterende vogels en ook ‘s morgens waren ze erg vroeg van de partij. Het feit dat we aan de rand van het park (en dus tegen de bomen) stonden, zal ook niet geholpen hebben. Feit was: een wekker hadden we niet nodig hier en ik was dan ook eigenlijk héél blij om na twee nachten onze mobilhome in te ruilen voor een hotel.
Om van in het park naar het centrum te geraken, moesten we tien minuutjes stappen en dan een half uurtje de metro/trein op. Voor de kinderen al een hele beleving op zich. De eerste dag liepen we zomaar wat rond, een eerste verkenning van de prachtige stad. We trokken naar hét allerbekendste punt: Sydney Opera house, we liepen rond in de haven en trokken dan naar The Rocks, de oudste wijk van Sydney, ook gekend als hippe buurt met veel fijne kraampjes en winkeltjes. Daar zouden we fietsen huren om zo de stad te verkennen.
We trokken naar hét allerbekendste punt: Sydney Opera house, we liepen rond in de haven en trokken dan naar The Rocks, de oudste wijk van Sydney, ook gekend als hippe buurt met veel fijne kraampjes en winkeltjes. Daar zouden we fietsen huren om zo de stad te verkennen. Het zou één van de hoogtepunten moeten worden, net zoals we dat vorige keer deden in Canada in Vancouver.
Helaas liep het na een klein halfuurtje al grondig mis. We stopten voor de tweede keer om van het uitzicht te genieten en de kinderen wouden even rondklauteren op de rotsen. En toen gebeurde het: Jools schoof uit en kwam met haar knie lelijk ten val op een scherpe punt van de rots. Gevolg: een gapend, diep gat in haar knie. Gezien haar Von Willebrand (bloedstollingsziekte) was ik er niet gerust in. Het bloeden viel gelukkig nog mee, maar door de ziekte stolt het bloed niet goed, waardoor wondjes dus niet kunnen genezen omdat er geen korstje gevormd wordt. We wisten dus meteen dat we haar medicatie moesten opstarten (4 keer per dag, 5 dagen lang een ampule drinken. Niet zo handig op reis), maar mijn grootste zorg was dat het genaaid zou moeten worden. Na even twijfelen en diep vloeken besloten we de fietsen dus maar terug te brengen (de wonde zat net in de plooi van de knie ook, dus trappen was ook niet echt aan te raden meer voor Jools) en op zoek te gaan naar een apotheek voor advies.
Na even zoeken kwamen bij een zeer vriendelijke en bekwame apotheker terecht. Die nam meteen zijn tijd en bespaarde zich geen enkele moeite. Jools mocht gaan zitten en hij kuiste de wonde meteen goed uit en gaf ons het nodige materiaal om het verder te verzorgen. Het was op het nippertje, maar hij dacht dat het wel zou lukken zonder te laten naaien. Oef dus! De rest van de dag slenterden we dan nog maar wat rond om dan op tijd de trein naar de camping terug te nemen: we moesten namelijk onze bagage nog maken en de mobilhome uit mesten om hem de dag erna proper en leeg terug te brengen naar het verhuur bedrijf.
Onze eerste dag in Sydney , had niet meteen de beste start dus, maar hey: Jools heeft nu een eeuwig, stoer aandenken aan haar verblijf in Sydney 😉
Tijdens onze wandeling van het treinstation naar de camping zagen we trouwens onze tweede giftige (en erg grote) slang, gewoon zo langs de weg. Brrr….Die slangen, ze zullen nooit mijn favoriete wildlife worden.