Op 26/12 moesten we weer wat kilometers doen. Het einde van ons Tasmaanse avontuur was in zicht. Er restte ons nog een laatste avond in Devonport…daar waar het allemaal begonnen was. De dag erna moesten we terug de ferry op, met pijn in het hart.
We genoten nog volop van ons strandje en keken toe hoe de ferry toekwam met een verse lading mensen.
Toen de kinderen in bed lagen, genoot ik alweer van een prachtige zonsondergang en een lange wandeling op het strand. I could so be an islandgirl…zo veel hartjes voor Tasmanië. Mocht ik onze trip opnieuw kunnen plannen, dan had ik onze tijd op Tasmanië zeker verdubbeld.
Ik heb net ‘Ademhalen’ van Lucy Clarke uit. Dat speelt zich af op Tasmanië en er springt een enorme liefde voor het eiland van de pagina’s. Ik moest aan jullie denken toen ik het las. Dus als je nog eens in je hoofd wil terugreizen, misschien is dit een leestip.
Ohhh super tof!! Bedankt! Check ik zeker uit!