Op 19/12 stapten we de boot op naar Tasmanië. Een 9 uur durende overtocht, dus toen we aankwamen reden we naar het dichtstbijzijnde vakantie park in Devonport (alweer een Discovery Park).
Het park op zich was niet super speciaal, maar het lag vlakbij ons eerste Tasmaanse strand en het was dan en daar dat ik meteen al verliefd werd op dit eiland. Geen zand, maar een strand vol stenen. Stenen in alle maten en kleuren en hier en daar enkele schelpen. Zalig vond ik het om daar rond te lopen. ‘S ochtends vroeg en ‘s avonds laat. Elk vrij moment spendeerde ik aan dat strand. Super verslavend en zen zelfs om op zoek te gaan naar speciale stenen en ertussen te zoeken naar coole schelpen. Prachtige plek om de zon te zien onder gaan. We kozen elk een paar stenen uit en die hebben nu een speciaal plekje in ons huis gekregen. Ons stukje Tasmanië om bij weg te dromen. <3
Tasmanië bleek voor mij/ons echt het hoogtepunt van onze reis. Ik had er sowieso hoge verwachtingen bij, maar ik was bang dat het niet zou meevallen omdat het echt wel draait om wandelen en natuur. Het bleek echter 100% ons ding te zijn. Prachtige stranden, waar we dan ook nog’s helemaal alleen vertoefden. Geen vakantieparken, maar gewoon kamperen in de natuurparken, tussen het wildlife en bij de zee. Zalig gewoon en véél meer ons ding dan de vakantieparken in Australië zelf. Mocht ik de reis opnieuw maken, zou ik er nog een week bijdoen. Een dikke week was eigenlijk te kort, waardoor ons reisritme vrij hoog lag. Ik had op meerdere plaatsen nog wel een dagje langer willen blijven en er zijn nog heel wat plekken die we niet konden doen. Het is dus meteen duidelijk: ooit ga ik terug! Misschien als de kinderen groter zijn, of een keertje zonder kinderen, om er een echte wandelvakantie van te maken. Het lijkt mij een geweldige plek voor echte, lange hikes. Ik zou er ook zo voor tekenen om daar een half jaar te gaan wonen bijvoorbeeld.
Benieuwd of iemand van jullie in Tasmanië was?
Prachtig! Ik ben er nog niet geweest. Someday… maybe