Naar goede traditie doen wij ook dit jaar regelmatig een tocht in het donker deze herfst.
Dagen die vroeg donker zijn, een pillamp en stalen zenuwen, da’s al dat je nodig hebt….We doen het gewoon ‘s avonds in de tuin, vrijdagavond op het Vianderdomein omgeven door duizenden kaarsjes en onder de tonen van feeërieke muziek of op zondag avond op weg naar de broodautomaat. Hoe of waar maakt eigenlijk niet uit. Zolang het maar donker is en we met onze zaklamp kunnen schijnen.
Niet te doen hoe zot ze er van zijn. Bij oma in de tuin, waar het écht pikdonker is, zegt Jools elke dag: “vandaag ga ik eens je hand loslaten he oma”, om dan bij het openschuiven van de deur snel van gedacht te veranderen: “ik denk dat ik nog één dagje je hand wil vasthouden, oma” <3
Samen met onze wandelingen en fietstochtjes in de velden, één van de hoogtepunten van onze herfst. Stiekem toch wel een tof seizoen…
Brrr, ik ben een enorme angsthaas in het donker dus zo een tocht zou niets voor mij zijn.
Vanaf dat het donker wordt, staan ze al te popelen om in de tuin te gaan. Super is het en tijdens de “tocht” vertellen ze me ook hun geheimpjes!