Ik zei het eerder al, ik val in herhaling.
Ik weet het. Maar toen was het fietsgeluk nog zo pril. Nu zijn we toch al enkele maanden verder en is de liefde nog zoveel groter geworden.
Naar de dokter, naar de kine.
Snel even naar de winkel, de nachtwinkel, de afhaalchinees.
Naar ‘t stad, naar ‘t station, naar de bib, naar de nachtwinkel.
Naar de gymclub elke zondag, gewoon mijn hoofd leegmaken, energie tanken.
Alleen of met de puppies.
Alles doe ik hier tegenwoordig met mijn fiets. In de zon, in de regen. Wat een zaligheid.
Vooral de tourtjes naar het veld vormen het hoogtepunt in mijn weken. Even weg van alles. Die mooie bloemen, de herfstkleuren, de vaste afspraak bij de koeien… Wat een rijkdom, wat een zaligheid. Vorige week kregen we zomaar uit het niets zelfs een rondleiding op de melkboerderij waar we elke zondag passeren. We zagen de melkstallen, de kalfjes, de vleeskoeien….Super de max gewoon.
In de sporadische gedachten over verhuizen naar een andere plek, vormen deze elementen zelfs een steeds grotere factor. “Ah neen, ik moet hier blijven. Ik ken hier mijne weg, ik heb hier mijn vaste routes. Ik ben hier thuis. ”
Dus ja, vergeef mij, ik val in herhaling, maar man: die fiets, dat is dus écht mijn beste aankoop ooit! <3
Jup, die combinatie van velden en stad, ik ben daar ook een grote fan van. Qua oppervlakte vind ik Tienen een zeer fietsbare stad: veel sneller dan te voet of met de auto!
Wat leuk en precies goed kunnen genieten van het prachtig weer. Hier ben ik op zoek naar een mamafiets, alleen die krengen zijn wel verdomd duur 😮
de fiets!!!! hartje hartje hartje!!!!! ik doe mee he Jessie!!!!!
super mooie foto’s!!!!