Mijn mooie meisje <3

Dat ze snel veranderd. Die oudste dochter van ons. En groot wordt.

Op straat loopt ze plots een paar meter voor of na  ons. Zelfzeker, met de schouders rechtop.
Haar lange haren drappeert ze over één schouder. Elk raam, elke spiegel, elke weerspiegeling ziet ze. Ze kijkt naar zichzelf. Vol trots. Wat zit ze goed in haar vel dit schooljaar.

Toen ik haar vroeg waarom ze zo veel in de spiegel keek, zei ze zonder enige twijfel: “Ik vind dat ik een mooi meisje ben”. Gelijk heeft ze natuurlijk. Ze heeft vriendjes, gaat graag naar school, voelt zich goed. Wat kan een moeder meer willen? Wat ben ik trots op haar.

Verlegen is ze plots ook niet meer. Ze sprak het zelf uit op een dag. “Ik heb dat zelf gezegd tegen die papa. Ah ja, ik ben niet meer verlegen nu, want eigenlijk is dat toch niet nodig hé?”. En zo geschiedde.

Wat is ze slim en mooi. Mijn lieve Jools. Wat is het fijn haar letterlijk en figuurlijk te zien (open)bloeien en groeien.

<3