Niet te geloven. Die kleine, lieve baby die ons maar liefst een dikke twee jaar wakker hield alvorens aan doorslapen te denken, daar is niets meer van terug te zien. In de plaats kregen we een super lief, vaak verlegen, maar oh zo geweldig meisje.
Vandaag vierden we de dag met ons viertjes, mijn vrienden en mijn metekindje kwamen lunchen, we ruilden de gekregen kado-bonnen om tegen cools dingen en BFF Shiloh, die kwam logeren. Ellis kreeg namelijk ook een uitnodiging voor haar eerste sleepover feestje, dus ruilden we het ene kindje in voor een ander. Kwestie van evenwicht, ah ja.
Jools en Shiloh waren dolgelukkig. “Joepie, onze grootste droom komt uit” hoorde ik meer dan eens.
Plots zagen we een pre-tiener. Die zich met haar allereerste cd-spelertje terug trekt op haar kamer, mét BFF. Met als boodschap: “Laat ons hier maar wat gerust. Ge moet niet binnenkomen, tenzij er écht iets is”. BAM, deur toe. Oké…. Ze lachten en giechelden. Fluisterden en gilden. Dansten en maakten muziek. Zalig zo’n BFF. Nooit gedacht dat zo’n mooie vriendschap al zo vroeg kon ontstaan (die twee gaan al mee van in de instapklas, hoe cute is dat?!)
Maar dus: ze werd zeven. Mijn allereerste dochter. Mijn allercoolste Jools. Wat een tof kind is ze geworden. In wat een tof mens ontwikkeld ze zich. Fijn om te mogen zien. Zo blij dat ze er mocht komen. Nooit zal ik het for granted nemen. Ik zeg het haar vaak genoeg. Wat ben ik blij dat zij mijn kindje is. <3
Happy b-day lieve Jools. Wat ben je goed bezig, wat zien we je graag. Just the way you are!
Gefeliciteerd!