Wat kan je doen op 5 dagen in Tokyo?

Kort en bondig: véél! Veel mensen vonden het een beetje raar dat wij voor zo’n korte tijd zo’n verre reis gingen maken. En ja, ik geef het toe: ik twijfelde ook soms wel, maar eens we ter plaatste waren verdween dat gevoel volledig. We hadden 5 volledige dagen en we gingen ze nuttig besteden ook. Tegenwoordig reis ik ook meer met het motto: wat we hebben gehad, hebben we gehad. Missen we iets? So be it, dan hebben we een reden om nog’s terug te komen. Ik reis nu dus veel minder voorbereid dan vroeger, gewoonweg omdat het feit van weg te zijn al het hoogste goed is voor mij. Op dat vlak ben ik dus een pak rustiger geworden en dat is eigenlijk wel chill reizen vind ik zo.

Hierbij een overzicht van onze 5 dagen in Tokyo:

Dag 0 (zondag en maandag): Geen grote reis, zonder reisdagen (helaas). Wij vertrokken zondag namiddag in Tienen met de trein. Onze eerste vlucht zou rond 18u vertrekken en we moesten drie uur op voorhand op de luchthaven zijn. Een beetje spanning natuurlijk, want ik liep nog helemaal emo van het afscheid van de kinderen en het voelde toch vreemd om daar rond te lopen op de exacte plaats waar nog niet lang geleden mensen gewoon vermoord zijn. Maar goed, eens vertrokken ging alles redelijk vlot. Zoals eerder gezegd was het eerste deel van de reis héél zwaar. We vlogen van Zaventem naar Doha (5-tal uur) en daar aangekomen moesten we een aantal uren wachten. Toen we eindelijk op het vliegtuig richting Tokyo stapten waren we dus al een 24 uur wakker. Gelukkig bracht het tweede deel van de reis wel wat slaap en rust, dus eenmaal in Japan voelden we ons redelijk oke. We vonden vrij vlot onze weg naar de juiste taxi en die reed ons op een dik half uurtje naar het hotel. Ondertussen was het in Japan bijna middernacht. Veel meer dan inchecken, douchen en ons rustig installeren zat er dus niet in. Wel goed in het anti-jetlagplan: gewoon aankomen en in bed kruipen. Door de lange reis sliepen we beiden meteen goed.

 

Dag 1 (dinsdag): De eerste dag begonnen we met een ontbijt in het hotel. We maakten kennis met de warme ontbijtopties (kroketje, iemand?) en trokken met de metro naar onze eerste buurt: Shibuya. volgens de reisgids maak je hier meteen kennis met “het Tokyo uit je dromen”. Denk: gigantische video schermen, neon lichten overal, een massa mensen….Voor Shibuya crossing is een typerende plek voor Tokyo. Eén van de drukste kruispunten in de wereld en alleen al daarom een bijzonder zicht.

Toen wij er eerst waren, was het eigenlijk bijzonder kalm op het kruispunt. Maar indrukwekkend was het wel. Ik was sowieso al helemaal onder de indruk van alle impulsen. Alles in Tokyo is mooi, gekleurd, druk en grappig.

We liepen wat rond, gingen naar de Tokyo Hands shop (waar ik door een omrekenfout in de wisselkoers schandalig dure poppetjes kocht. Gelukkig staan ze wel tof in ons interieur) en bezochten Tower Records (een grote muziekwinkel van 8 verdiepingen). Veelal Japanse muziek, maar op zich wel een hele ervaring. We aten er lunch in het muziekrestaurant, volledig gewijd aan de Japanse band “Yellow Monkey”. We aten er zwarte curry wat er redelijk cool uitzag en ook nog wel lekker was.
 

Daarna liepen we verder, via het Nationaal Stadium (cool gebouw) naar Harajuku om er het Meiji-schrine en park te bezoeken. Een super mooi, gezellig park, bomvol Japanners die genieten van het warme weer.  Het Meiji schrine is een eerbetoon aan keizer Meiji. We zagen er onze eerste tempel en konden ons onderdompelen in de gewoontes (hoe je je handen en mond moet spoelen)…heel tof om zien.

In Shinjuku liepen we naar de Tokyo Metropolitan Government Offices, waar je gratis en voor niets naar de 45ste etage kan lopen voor een kick-ass view over de stad. Een ware aanrader, want het uitzicht is fenomenaal, er was amper volk (geen wachttijden!) en helemaal gratis. In tegenstelling tot andere uitzicht punten. Daarna liepen we gewoon nog wat rond en als bij toeval botsten we op één van de items die op het lief’s Tokyo bucket list stonden, namelijk het Robot Restaurant. Volgens vele blogs en sites hét hoogtepunt van Tokyo. Ik had er al eerder over: eigenlijk véél te veel geld voor wat het is, maar kwa what-the-fuck-gehalte kan het wel echt tellen. Zot, raar, over the top en daardoor helemaal Tokyo. Ik was blij dat ik op voorhand niet wist dat het wat mij betreft z’n geld niet echt helemaal waard is, want het is echt wel duur, maar tis wel een heel unieke ervaring. Dus misschien geldt hier wel: yolo, je bent maar één keer in Tokyo, doe eens iets geks?

 

Daarna was het al vrij laat en gingen we nog snel iets eten. De gids gaf ons de tip “Golden Gai” mee en daar kregen we geen spijt van! Een wir war van kleine straatjes met nog kleinere restaurantjes. De meeste niet groter dan een paar meter (3m op 4, inclusief keuken). Er past dus 5 tot 10 man in en je eet er echt Japans eten. Lekker, fijn, gezellig! Aanrader!

Moe, maar voldaan van een eerste drukke dag in Tokyo!

Dag 2 (woensdag): In de voormiddag gingen we richting Tsukiji om de befaamde Fish Market te bezoeken. Het was een zoektocht, want het station waar we uitstapten bevond zich midden in gigantische verbouwings- en wegenwerken. We moesten dus wat lopen en zoeken, maar het zou het vast waard zijn….Tot we aankwamen aan de markt zelf: Altijd open, behalve op zeer onregelmatige basis af en toe een woensdag….En laat dat nu net vandaag het geval geweest te zijn. Damn! Balen dus. Even nadenken en een nieuw plan bedenken. (wie dit scenario wilt vermijden, checkt dus best de agenda op de website).

Toen kwam ik er dus op dat ik toch wel iets speciaals wou voor mijn verjaardag. En dus stapten we tegen de middag op de metro richting Roppongi. First stop: Harry, ook wel bekend als het egel (en konijntjes) café. Een vreemde ervaring en eigenlijk best zielig voor de diertjes, maar toch wel fijn dat we het gedaan hebben, al was het maar om de vreemde Tokyo vibe te catchen. Het “café” is helemaal geen café, maar gewoon een kleine ruimte, met enkele poefjes om op te zitten en een aantal kooien met egels en konijnen. Je betaald per half uur en mag dan knuffelen met twee dieren naar keuze (of drie als het eerste constant probeert te ontsnappen, zo bleek). Drinken komt er niet echt aan te pas (je mag wel gratis water nemen). Afin, beetje raar, maar wel een unieke ervaring.

 
Place to be: het café bevindt zich op 1 minuut van het Ropongi Station.

Daarna liepen we nog wat rond in Roppongi, richting Tokyo Midtown tot we bij de Tokyo Tower kwamen. Hij is maar liefst 13 meter hoger dan de Parijse Eifeltoren, die duidelijk diende ter inspiratie. De toren moest in het oranje om geen problemen met het luchtverkeer te krijgen. Je kan ook in de toren gaan (op de eerste vloer zit zelfs een aquarium), maar wij namen genoegen met het uitzicht langs buiten.

We liepen nog wat verder en bezochten een mooi, vredelievend kerkhof. Eigenlijk geen toeristenplekje, maar wel interessant en mooi om zien vond ik.

Daarna liepen we door naar de Zojo-ji tempel. Ik was vooral onder de indruk van de vele aangeklede poppejte smet kleurrijke bloemen. Helaas vonden we niemand die ons kon uitleggen wat precies de bedoeling er van was.

 

Volgende stop was Takeshita shopping street in Harajuku. Een beleving op zich, hét verzamelpunt van alles wat bruist en leeft in Tokyo. Hier vind je de tieners, hipsters en trendsetters. Een massa mensen, winkeltjes en kleuren. Je kijkt er je ogen echt uit.

Pannenkoek met tonijn, iemand?

Leuke kadootjes voor de kinderen kochten we in Daiso, één van de grootste 100 yen stores in Tokyo (alles aan 1 euro dus). Een aanrader! Na al deze drukte liepen we nog wat rond in een buurt vol chique winkels.

Dag 3 (donderdag): was voor Ginza, We liepen langs het Tokyo International Forum, aten aan een foodtruck en bezochten het Keizerlijk Paleis en park. Een iets rustigere dag, want de vermoeidheid begon toe te slaan.

Daarna trokken we naar Akibahara, alwaar ons een explosie aan indrukken opwachtte. Massa’s neons, schreeuwigere slogans, electro winkels en massa’s gadgets en otaku (geek) vibes. Alweer, een hele ervaring, al is het maar om gewoon door te wandelen.

 

Dag 4 (vrijdag) deden we een nieuwe poging tot Tsukiji om de vismarkt te bezoeken. Hoewel het idee mij op het eerste gezicht niet erg aansprak, was het ook weer een hele ervaring. Je kijkt echt je ogen uit. Deze plek staat niet voor niets op nr 2 in de top 16 van Lonley Planet’s Tokyo must do’s…. Het is de grootste seafood markt van de hele wereld en er wordt dagelijks een slordige 2000 ton vis verhandeld. Fascinerend om zien. Ik was vooral onder de indruk van de bakken met visafval.

Daarna gingen we nog’s terug naar Shibuya waar ik nog een winkel wou zien. En toen trok ik mij terug voor een namiddagje chillen in het hotel. Ik had mega nood aan een bad, bed, boekjes en middagdutje. Het lief trok nog’s naar Akibahara om al z’n nerd-computerspelletjes- behoeften te bevredigen. En na het zien van al die verse vis in de ochtend, konden we niet anders dan eindigen met verser dan verse sushi in de buurt van ons hotel.

We sloten de avond met een rondje Don Quijote, een gigantische supermarkt vlak bij ons hotel. Zoals altijd in het buitenland vind ik het zalig om in een gewone supermarkt rond te lopen en te kijken naar wat ze er allemaal verkopen van voedingswaar. Ik kocht een berg mooi uitziende verpakkingen zodat we thuis het reisgevoel nog zo lang mogelijk kunnen laten door duren. Zalig om nog nieuwe, rare, lekkere dingen hier verder te ontdekken. I love it!

Dag 5 (zaterdag): moesten we om 11u uitchecken, maar onze vlucht vertrok pas rond middernacht. Daarom hadden we de buurt rond ons hotel (met prachtige tempel!) tot nu toe links laten liggen. Het leek ons wel handig om de laatste dag geen al te zotte afstanden af te leggen en dus bleven we eigenlijk heel de dag redelijk in de buurt. In de voormiddag bezochten we de Senso-Ji tempel en dat was een ongelooflijke meevaller. Een echte ervaring, zeker ook omdat het onze eerste weekenddag was in Tokyo. En het moet gezegd: in het weekend valt er nog meer te bleven. Meisjes helemaal opgekleed, een parade….Tokyo in het weekend is nog specialer dan anders. We liepen nog heel wat kilometers af , aten in een achteraf straatje ondefinieerbaar Japans eten wat we puur op aanwijzen (en met beetje hulp van Google Translate) bestelde.

Bij de tempel deed ik mee met enkele rituelen. Zo kocht ik enkele wierrookstokjes, die je aanstak en vervolgens richting tempel vasthield. Daarna legde je ze in een vuurkorf, waarna je de rookdampen naar je toe zwaait. Ondertussen doe je een wens.
 

Ook in de tempel liet ik mijn toekomst voorspellen, helaas kreeg ik bad fortune. Not cool people, not cool!

  

We liepen nog heel wat kilometers af , aten in een achteraf straatje ondefinieerbaar Japans eten wat we puur op aanwijzen (en met beetje hulp van Google Translate) bestelde. Daarna dwaalden we rond in het “gewonere” Tokyo ofte: woonwijken. Heel blij dat ik dat ook nog kon meepikken. We bezochten uiteindelijk nog het Sumida Rivier park, aten een laatste keer Japans en dan was het einde echt in zicht. En net, op de valreep, gaf Tokyo ons nog een schoon afscheidskado. Toen we te voet naar de metro liepen met onze bagage botsten we plots op een soort van parade. Super om zien en alweer een unieke ervaring!

De vlucht was verschrikkelijk lang, maar toch ook wel heel vlot verlopen. Voor we het wisten lag ik bedolven onder een berg kinderen om knuffelend de dag door te brengen. Het was een geweldige ervaring. Once in a lifetime, mega veel indrukken opgedaan. Een reis om nooit te vergeten. Later deze week volgen nog de allerlaatste practische tips voor een succesvol verblijf. Stay tuned dus!