Slimme jongens die Japanners…(en ook soms raar)

Slim
Geen irritant gedoe van “shit, er heeft iemand mijn paraplu mee genomen” in Tokyo. Hier hebben ze gewoon een ingenieus paraplu bewaar systeem bij musea en bij winkels:

Geen tijdverlies met twee keer voor het roodlicht staan als ge aan een andere kant wilt eindigen van een kruispunt. Gewoon diagonale zebrapaden will do the job! Verklaard ook meteen waarom niemand ooit oversteekt als het rood is. Ik dacht eerst dat het was omdat ze zo braaf waren, maar het is hier gewoon echt onmogelijk om even snel over te steken bij rood.

Ook geen ingewikkelde calorieën tellers voor de Japanners. Hier geven ze de info gewoon gratis mee op de trap.

In de metro staat iedereen netjes in rijtjes te wachten op de metro. Op de grond zie je waar de deuren van de metro zullen stoppen en daar vormen ze dus mooie, rechte lijntjes. Niemand staat gewoon ergens, iedereen schuift gewoon mooi aan in een rijtje. Eens de metro er is stappen ze rustig en in rij op. Geen geduw, geen voorsteken.

Maar ook rare jongens in Tokyo:

WC’s kunnen hier zoveel meer dan gewoon doorspoelen. Het blijft een zin die we elke dag één keer zeggen: “oke DIT was de raarste wc die ik hier ooit al tegenkwam”. Eerder deze week voelde ik mij avontuurlijk en besloot ik eens op een knopje te duwen. De tekens in het Japans verstond ik niet, en de tekening toonde een hoofd en wind (dacht ik). Plots begon het water te kolken, ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan, dus stond snel recht. Plots werd ik geraakt door een stevige straal (die bijna tot aan de lavabo spoot) en daar stond ik dan met een kletsnatte broek en onderbroek 😮 WTF?! was de bedoeling kon ik alleen maar denken…. 🙂

Je komt hier dus echt bijna nergens vuilbakken tegen (volgens één bron is dat door angst voor terroristen) en toch is het hier overal super proper….

Je ziet bijna nooit mensen eten of drinken in het openbaar. Volgens één bron is dat omdat mensen hier meer in het moment leven en dus niet van alles tegelijk willen doen. Kopen ze een ijsje? Dan eten ze dat bij de winkel waar ze dat kochten, alvorens ze verder lopen. In het begin dacht ik zelfs even dat eten in het openbaar (bijvoorbeeld op de metro) verboden was. Je ziet echt nooit iemand eten op straat of in de metro. Vreemd, niet?

Kom je binnenkort ook naar Tokyo, beloof uw kinders dan zeker niet dat je een postkaart zal sturen. Postkaarten blijken hier namelijk redelijk onvindbaar (toch zeker toeristische kaartjes). Na lang zoeken vond ik uiteindelijk een winkel waar ze een soort van kaartje verkochten. Maar zelfs nu, na drie dagen rondlopen zag ik nog nergens postkaarten te koop.

En duidelijk zijn ze trouwens ook:

(geen fan van toeristen blijkbaar)

Benieuwd wat ons de komende dagen nog zal opvallen.