Als ik Jools en Ellis hoor praten over wat andere kinderen soms (vaak zelfs) mee krijgen naar school, dan schrik ik soms echt. Halve literflessen oasis, elke dag boterhammen met choco, twee koekjes elke dag, appelsap (vol suiker)….Iedereen doet uiteraard wat hij wilt en kan, maar hier thuis vind ik het toch echt super belangrijk om een goede basis mee te geven. Een goede basis én wat basiskennis. Ik probeer hen echt duidelijk te maken dat gezond eten belangrijk is en dat ze moeten luisteren naar hun buik. Genoeg is genoeg. Proppen is nergens voor nodig. Ik probeer hen ook subtiel het verschil te leren tussen voeden en vullen. Honger en zin in….
En voor ge nu allemaal denkt: ocharme die kindjes, met zo’n health freak moeder, die mogen nooit iets lekker eten. Niets van. Alles kan en mag, ook hier. Zij eten ook ijsjes en koekjes en boterhammen met choco. Alleen weten ze dat die dingen minder gezond zijn en dat we dus ook moeten zorgen dat we genoeg gezonde dingen eten als basis. En dat als de basis goed zit, alles kan.
En, omdat alle begin moeilijk is en ook wij van ver komen, deel ik hier mijn tips en tricks om af te raken van de choco verslaving. Want ook wij komen uit een tijdperk waarbij er elke dag boterhammen met choco gegeten werden. En waarbij het antwoord op de vraag “wat wil je op jouw boterham” élke dag (tot twee keer toe): CHOCO was. Tot ik dus op een dag besloot dat ik dat niet meer wou. Dat ik mijn kind gezondere gewoontes wou aanleren én dat ik die dagelijkse strijd en discussies beu was. Stap voor stap gingen wij samen een andere richting uit tot ik op een dag plots merkte dat het gewoonweg gelukt was. Dat ik mij niet meer herinnerde wanneer ze voor t laatst naar de choco vroegen. Mission accomplished zo waar.
Stap 1: doe het geleidelijk aan. Cold Turkey zorgt waarschijnlijk voor meer drama dan nodig. De eerste stap was dat ze enkel een boterham met choco mochten nadat ze al een gezondere boterham hadden gegeten. Daarna begonnen wij met het invoeren van chocodagen en niet choco dagen. In samenspraak met de kinderen gingen we voor 3 chocodagen, verspreid over de week. Duidelijk en simpel: op die dagen mochten ze choco, op andere niet. Klaar. Geen discussie, geen gedoe. Ze aanvaarden dit redelijk vlot. In het begin vroegen ze elke ochtend of het vandaag chocodag was, na een tijdje vergaten ze het gewoon.
Stap 2 was dat de chocopot uit het zicht verdween. In het begin kwam hij standaard mee op tafel, nu verdween hij in een grote doos met alle beleg die niet in de frigo moet, zit (denk: choco, pindakaas, honing, hagelslag). Uit het oog, uit het hart, het blijkt ook te kloppen voor de geliefde chocopot.
Stap 3 is natuurlijk dat je er voor zorgt dat je andere dingen voorziet die ook lekker en aantrekkelijk zijn. Ik experimenteer veel in de keuken en de kinderen vinden dat heel tof. Ik betrek hen bij de keuze (samen bladeren in kookboeken), in het maken (samen afwegen en samen gooien van ingrediënten) en samen vol spanning door het ovendeurtje piepen. Ik test van alles uit, laat hen van alles proeven en eet zelf met veel smaak. In samenspel met de vorge stappen (niet meer automatisch bij brood aan choco denken én de choco niet meer altijd zien staan, verdween de choco verslaving sneller dan verwacht. We eten eigenlijk ook gewoon veel minder brood in t algemeen. Zelfgemaakte crackers, smulbordjes met tomaatjes, gekookt ei, gegrilde groene asperges en gegrilde courgettes, soep, zelfgemaakte notenpasta….allemaal super lekkere alternatieven.
Stap 4 was om nieuwe vaste gewoontes aan te smeren. Via een tussenstap (kinderpap: een soort havermout met geraspte notenmengeling erbij) raakte Jools verslaafd aan havermout. En Ellis smeerde ik zelfgemaakte granola aan als vast ontbijt. Eet ze ‘s morgens boterham dan wil ze meestal kippewit. Dubbel win trouwens, want door dit vaste ontbijt verliezen we veel minder tijd ‘s morgens. Het enige wat beslist moet worden is waarmee ze de havermout wil pimpen (vers fruit, yoghourt,…) Het fijne is dat ze nu echt genieten van die boterham met choco. Af en toe eten ze er eentje bij het avondeten of soms geef ik zo’n boterham mee naar school als tussendoortje. Een paar jaar geleden leek dit scenario nog totaal ondenkbaar en toch verliep alles redelijk vanzelf…Ondertussen ben ik super blij met de (gezonde) stappen die wij als gezin gezet hebben en kan ik echt super blij zijn als ik mijn kinderen bewust (en gezonder) met eten zie omgaan.
En versta mij niet verkeerd: i dont Judge anyone. Ik val niemand aan. Maar misschien kan ik op deze manier wel iemand inspireren. Vroeger dacht ik zelfs helemaal niet na over gezonde voeding en stopte ik ook elke dag een koek in de boekentas en een boterham met choco in de brooddoos. Gewoon omdat dat snel en makkelijk gaat. Nu merk ik dat het soms nog wel even nadenken en een beetje plannen is, maar al bij al lukt het toch om op redelijk vlotte wijze de dagen wat gezonder door te brengen. En het resultaat van die inspanningen maakt mij echt gewoon blij!
hoe oud waren je kindjes toen je eraan begon?
Ik moet toegeven dat onze peuter tegenwoordig enkel nog speculaaspasta bij ontbijt eet. Maar hij heeft zo lang ondergewicht gehad, dus ik ben doorgaans blij dat hij eet. En sinds hij in de peuterklas gaat, eet hij nu ook fruit als tussendoortje en eet hij 2 warme maaltijden per dag. Dus ik laat het eenzijdig ontbijt voorlopig nog zo.