Sinds we via één of andere blog (ik weet al niet meer bij wie?) de yoga met Adriene leerden kennen, doen we dat soms samen thuisDe kinderen vinden dat eigenlijk super tof en ik vind het super cool om te zien hoe lenig en flexibel die kinderen wel niet zijn. Ik bak er heel wat minder van, maar ik vind het toch wel relax om af en toe wat mee bezig te zijn. Blij waren we dus toen Ellis onder de kerstboom het Nelson Yogaboek kreeg.
Dit boek is een creatief speelboek voor jonge gezinnen. Kinderen kunnen volgen via de vrolijke tekeningen van Nelson, zijn oom en zijn zus. Ouders krijgen ondertussen de praktische uitleg mee. Allemaal super duidelijk en makkelijk uitgelegd. Geen ingewikkelde beschrijvingen. En geloof mij, ik ben daar een moeilijke in, want ik heb iets wat ik zelf de naam “motorisch dyslectisch” heb gegeven. Staan er in de Flair buikspieroefeningen uitgelegd dan moet ik altijd aan het lief vragen wat ze nu eigenlijk bedoelen? Ik krijg zo’n dingen nooit vertaald naar mijn eigen lijf en bewegingen. Ook in groepslesjes ben ik degene die enthousiast naar links huppelt, terwijl je eigenlijk voorwaarts en naar rechts moest ofzo.
Maar terug naar de zaak: yoga met Nelson dus! Wat ons betreft een aanrader. Ellis wilt nu elke avond yoga doen, soms zelfs nog liever dan dat ze nog wat tv zou kunnen kijken. Meer bewegen dus en wel op een leuke, grappige manier. En je hoeft er niet eens je huis voor uit. What’s not to like?
Te koop voor 19,95 bij Bol.com
(en helaas dacht ik er niet bij na dat we nu in onze marginale pijama’s op tinternet zouden komen)
Onze oudste dochter is dit jaar gestart met kinderyoga. Ongelooflijk hoeveel deugd ze daar van heeft! Ik heb me dan maar ingeschreven voor een opleiding kinderyoga. Misschien toch ook maar eens op zoek naar dit boek. Wij hebben het acrobatenboek van Nelson. Ook plezant hoor! Maar eerder iets voor de sterke papa’s 😉
Ja, dat acrobatenboek hebben wij ook en da’s ook echt fijn hé. Ik was wel blij dat ik al wat basis had van in de circusles (die we toen volgden).
Ah heet dat zo, motorisch dyslectisch? Dat duw ik onder de neus van de volgende die mij lomp of onhandig noemt. (Ja, ik ben ook zo eentje die naar links loopt als je naar rechts moet en zo dus al meermaals een blauwe plek uitdeelde aan de medesporter die wel het verschil kent)
@kruimels: ik vrees wel dat het een eigen uitgevonden term is, maar voor mij bestaat het écht wel 🙂