Hier zijn we nog’s!
Dag 17 was veel rijden, met onderweg ongelooflijk prachtige viewpoints. We moeten nu even kilometers maken om bij onze (bijna) eindbestemmingen Jasper En Banff te geraken. Maar de wegen er naar toe zijn zo adembenemend mooi dat het niet zo erg is om veel in de auto te zitten. We zagen ook onze eerste blauwe meertjes (waarvoor ik naar hier wou komen!) en die waren echt super prachtig! We stopten onder andere bij Joffre Lakes provincial Park en konden weer ongestoord genieten van het prachtige meer. Ellis en Jools speelden zelfs wat in het meer, maar daarna moesten we weer verder. Uren reden we door niemandsland, we hadden zelfs geen bereik op onze GSM’s en toen was daar plots onze “camping”. Al was het eerder echt gewoon een staanplaats. Super mooi wel, aan alweer een prachtig meer. Er lijkt hier geen einde te komen aan de natuurpracht. Ongelooflijk hoe schoon het hier is en hoe eindeloos ook. Prachtig, wild, verrassend. Alles waar we van droomden.
Dag 18 bracht ons naar Clearwater. Toen we onze opgegeven aankomstplaats zagen twijfelden we even. Euh? Waar waren we nu aangekomen? Een louche uitziend motel dat er niet zo aantrekkelijk uitzag. We besloten toch een kijkje te nemen en toen gebeurde het…we vonden het paradijs. Naast het dodgy motel loopt een stijle weg naar beneden. We volgden het padje en kwamen op een bijna lege camping terecht met uitzicht op een super zalig meer. Ongelooflijk prachtig én super toegankelijk mét zeemeerminnenrots. Wat wilt een mens nog meer? Weinig zo blijkt, want we besloten meteen een tweede nacht bij te boeken. Het feit dat de temperaturen hier ondertussen oplopen tot 31 graden helpen natuurlijk ook bij het paradijselijke gevoel 🙂
Op dag 19 (vandaag) deden we een uitstap naar het Wells Gray Provincial Park. Gigantisch groot en voor vele mensen een hoogtepunt. Maar voor mij persoonlijk was het dat niet. We hadden onze wandeling een beetje onderschat én we spotten géén enkel dier (misschien was het gewoon echt te warm?)
Wij stopten bij de eerste waterval en bij de tweede besloten we de wandeling te doen. Beetje ambitieus, want Ellis is geen super goede wandelaar en het bleek toch 2,9 kilometer enkel te zijn. We pakten onze picknick en begonnen er aan. Eerst super makkelijk, brede weg, altijd rechtdoor en redelijk plat. Maar dan werd het pad nauwer, dieper het bos in, we klommen en daalden en zagen een super mooie waterval. Bedoeling was nog wat verder te gaan zodat je tot vlakbij (en achter) de waterval kon gaan, maar dat was te moeilijk voor de kinderen. Super veel trappen, glad, stijl…. We picknickten dus maar naast de waterval en gingen dan terug. En boy, dat was even pittig. Klimmen in de tropische temperaturen. We hadden het een beetje onderschat. Ellis (en wij ook eigenlijk) was pompaf dus we waren super blij om onze RV terug te vinden. Normaal wouden we nog wat verder het park in rijden, maar drie van de vier hadden genoeg gehad voor vandaag. We snakten naar ons meertje en een frisse duik. En dus genoten we van een rustige, lange avond op onze privé camping. Beetje zonnen, zwemmen, douchen, lekker eten én s’ mores maken op de BBQ. Denk er nog even “op een onbewoond eiland” bij als soundtrack en je snapt de sfeer waarin we vertoeven.
Bij ons was Wells Grey ook een van de mindere dingen van onze reis. Niet omwille van tropische temperaturen, maar integendeel juist omdat het goot (en zo van de soort regen die voor de hele dag zal zijn). Hoewel we voorzien hadden om daar twee dagen te blijven en wat te rusten, besloten we al vrij snel om onze tent weer op te breken en verder te rijden. Op die manier hebben we Nimpo Lake ontdekt, een van de stilste meertjes ooit. Dus ja, jammer van Wells Grey, maar we hebben dan wel iets anders in de plaats gehad 🙂 Net zoals jullie: i.p.v. nog wat puffen en afzien, heerlijk relaxen en rusten!