Achter en Voor, deel 1

Voor en achter. Achter en voor…..Sommige dagen lijken wel mijlpalen. Een fijne tijd die net achter de rug is, of, nog beter: eindelijk binnen handbereik lijkt. Even terugkijken op wat voorbij is en op wat gaat komen. Iets wat ik vanaf nu vaker ga doen. Stilstaan bij kleine en grote dingen. Stilstaan bij de sleutelmomenten in ons leven. Dus bij deze: mijn eerste “Achter en Voor”.

Achter:
Gisteren was mijn laatste werkdag voor een lange tijd. Een fijne dag, waarin iedereen meeleefde en blij was met het avontuur dat ongeduldig te wachten staat. Ik stelde mijn out of office in en haalde opgelucht adem. De laatste weken waren super druk en ik ben blij dat daar even verandering in komt. De drukte is vooral onze eigen fout, want we willen gewoon te veel denk ik soms. Op reis vertrekken, nog een feestje bedenken en plannen voor in Juni als ik terug ben, nog een lening herzien, nog wat aannemers laten komen, offertes vergelijken, beslissen wat we willen doen van verbouwingen, auto’s laten keuren, nog rap naar de kapper gaan, van bank overstappen (met al het nodige gedoe erbij), uitstapjes naar Pairi Daiza en Aqautopia en een paar leuke kinderworkshops….En dan natuurlijk nog de gewone werken-kinderen naar school toestanden van elke dag erbij. Een mens zou van minder moe worden.

De laatste weken sliep ik slecht, door ziek zijn en een hoofd dat pas ‘s avonds in bed tijd leek te vinden om na te denken over alle practische dingen die in het vooruitzicht liggen. Welke bagage gaan we meenemen? Hoe gaan die kinderen reageren op de lange vlucht? En op het uurverschil….Ik probeer relaxt te zijn, maar merk dat er toch wat onrust heerst.

Er was ook wat schrik over mijn gezondheid, maar gelukkig kreeg ik eerder deze week eindelijk verlossend nieuws. I should be fine. Ze willen me na de reis nog terugzien voor een verdere opvolging, maar for now mag ik met een gerust gemoed vertrekken. Oef, oef, oef dus! Aan het andere scenario wil ik niet meer denken. Ik sluit het hoofdstuk met plezier af!

De kinderen tellen zo ontzettend hard af. Ze weten goed wat gaat komen en het was fijn te zien hoe ook hun klasgenootjes meeleefden. En ook de juffen zijn enthousiast. Jools haar juf maakte (op mijn vraag, zonder enige plicht of druk dus!) een super lief, leuk werkboekje, zodat Jools ook in Canada af en toe wat oefeningen of werkjes kan doen. Beide juffen zorgden voor een vervroegde moederdag (joepie!) en Jools kreeg zelfs een gepersonaliseerd reiszakje om al haar spulletjes in mee te nemen. Wat zijn onze kinderen gelukzakken, die juffen zijn gewoon geweldig.

Donderdag ging ik op het nippertje kijken naar Montage Of Heck. Een ongelooflijk, geweldige documentaire over Kurt Cobain. Mijn allereerste jeugdliefde. I was blown away. De teletijdmachine bestaat. I was right back in the 90’s. Wat een pareltje, een echt kunstwerk. Wat een aanrader. Als je nog maar iets hebt of had met Nirvana, zorg dan dat je deze docu te zien krijgt. Ik was zo gelukkig dat ik hem in de cinema kon zien, samen met mijn nicht. Mijn soulmate uit de jaren 90. Lang geleden dat ik zo geraakt was door een documentaire. Echt geweldig gewoon! Ik ben zo blij dat we Seattle in onze trip hebben opgenomen! Het staat al sinds de jaren 90 op mijn bucketlist en door het zien van Montage Of Heck is het verlangen alleen maar aangewakkerd: i wanna be in Seattle. Al is het maar voor even.

En hier zijn we dan. Twee dagen voor vertrek. Vanmorgen kroop Ellis nog even bij ons in bed. Ze kleurde wat in haar boek, zong stilletjes een liedje, zei een versje op. Een kleine preview van wat komen gaat. Taking it slow. Genieten van de kleine dingen. Ik kan niet wachten.

Voor:
Voor ons liggen vijf geweldige weken. Weken van quality time en rust. Van verwondering en verbazing. Nieuwe dingen zien, ontdekken, voelen en proeven. Versteld staan van de mooie natuur. Verrast worden door nieuwe dingen en ervaringen. Tijd voor elkaar, tijd voor niets en alles tegelijk. Is er iets fijner dan dat?

Gisterenavond deed ik alvast iets wat voor mij, nu al, een hoogtepunt is van deze vakantie: ik zette mijn wekker uit, met de gedachte dat die niet meer zal afgaan voor minstens VIJF weken. Hoe zalig is dat eigenlijk??? Geen rush, geen haast en spoed. Geen moeten en doorzetten. Gewoon zijn en doen waar we zin in hebben. Ik kijk er zo naar uit.

Hierbij alvast enkele fotootjes van de plaatsen die we zullen bezoeken. Daar kan een mens toch alleen maar vrolijk van worden??

Sta jij ook op een kruispuntje in het leven en doe je ook een Achter en Voor momentje? Laat dan zeker iets weten in de comments, dan kom ik graag even meelezen!