Het is hier nogal kalm op de blog. I know. Ik weet niet wat het is, maar het leven lijkt voorbij te razen aan een tempo dat ik amper kan volgen. De weken vliegen voorbij, de weekends zijn veel te kort. Ik kan het amper bij houden. Niet te vatten dat de winter alweer voorbij is (officieel zelfs al, hoera!). Voor we het weten zitten wij gewoon op die vlieger naar Canada…Terwijl dat altijd ons oh-zo-ver-in-de-toekomst plan was.
Voor de archieven, toch een kleine samenvatting alweer.
Momenteel:
…proberen wij zoveel mogelijk buiten te zijn. Genieten van de voorzichtige zon, de eerste lentedagen, de wereld die weer lijkt te ontdooien en wakker wordt:
…deden wij weer van Retrodag in de kringwinkel. Waar ik eigenlijk vooral blij werd van mijn pastel servies van Boch dat ik kon uitbreiden en nog wat andere spullen:
….speelden we nog wat meer buiten:
…en deden we van zaadjes planten:
…de meisjes komen onderling super goed overeen en zien elkaar gaarne. Helaas zitten ze in een minder leuke fase van niet goed luisteren en testen waar de grenzen liggen. Alles lijk ik 10 keer te moeten vragen/zeggen en dan nog moet ik mij kwaad maken voor er actie lijkt te volgen. Een vermoeiende fase waarvan ik grondig hoop dat ze voorbij is tegen dat we vertrekken. Maar eerlijk? Dat is toch kei hard een fase hé? This too shall pass enzo?
…Verder waren wij op het werk helemaal in de ban van de elcips. Dankzij het feestcomité waren er voldoende brilletjes en konden wij op veilige wijze dit spektakel aanschouwen:
…dat het hier stiller is, ligt ook aan mijn andere blog. Nog steeds mega in de ban van gezonder eten. Mijn zoektocht naar lekkere gerechtjes en receptjes kan je daar nog steeds volgen. Ook op Instagram kan je mee genieten van al dat lekkers. Kijk maar:
…blijkt Ellis een echte reuzin te zijn. Ze werd nog’s officieel gemeten en gewogen en klokt af op 118cm en 22 kilo. En dat voor haar net-4-jaar zijn. Ik begin mij echt af te vragen hoe groot dat kind eigenlijk gaat worden. Voor de niet-kenners: naast haar klasgenootjes ziet dat er ongeveer zo uit:
…ik begin serieus te denken dat die 1m80 gaat worden?!
…we gingen ook nog’s naar het Vinne en ik blijf dat toch echt een geweldig toffe plaats vinden. Een échte aanrader voor een daguitstap! Voor wie zijn lente/zomer wishlist nog moet aanleggen, zet Het Vinne er op, je zal echt versteld staan! Je kan er picknicken, spelen, wandelen, eten, drinken, alles wat je maar wilt. Het is daar dus écht prachtig, in elk seizoen!
…en ten slotte zijn mijn kinderen vooral al weer klaar voor vakantie denk ik. Ze zijn moe en Ellis heeft iets mysterieus: ze slaapt en slaapt en slaapt. En verder klaagt ze constant van buikpijn. We moeten nu een buikpijndagboek bijhouden om te zien of het een intolerantie zou zijn? Ofwel is er toch iets viraal aan de hand ofwel is het psychologisch. Moeilijk om meteen de vinger op te leggen, dus hopelijk snel duidelijkheid daar. Ondertussen probeer ik dan maar te genieten van de rust en de gezamenlijke dutjes. Al vind ik het toch vooral heel zielig 🙁
Hopelijk genieten jullie ook van de eerste zonnestralen? Wij hopen alvast op meer van dat en we gaan nu ook officieel in Canada-countdown! To be continued dus….