Londen dus. Naast Kurt Cobain, mijn eerste grote liefde.
De stad waar ik als 15 jarige (ongeveer) mijn hart verloor. Waar ik me voor het eerst normaal voelde. Geen buitenbeentje. Waar ik leerde dat het oké is om jezelf te zijn. Dat je niet altijd moet meedoen met de rest en je gerust je eigen gevoel mag volgen.
De stad waar ik één voet zet en me meteen een beetje thuis voel. Waar ik altijd zei dat ik er ooit zeker voor langere tijd zou wonen. Waar ik elke keer weer zeg: “nu ga ik wat sneller terug komen, want het was te lang geleden”.
Londen, the city i love.
Een dikke 3,5 dag gingen we deze keer. We vertrokken woensdag rond 14u om er rond 16u plaatselijke tijd aan te komen. En we bleven tot zaterdag, toen we rond 13u weer op de Eurostar zaten. Het voelde veel langer, al kan dat ook liggen aan het feit dat we van hot naar het gerend zijn en echt wel veel bezocht hebben. Van Notting Hill, naar Covent Garden. Van Picadilly naar Shoreditch. En nog zoveel haltes er tussen.
In Londen heb je naar mijn gevoel drie keuzes wat betreft logement. Ofwel probeer je het low budget te houden, maar dan is de kans bijzonder groot dat je in een héél kleine, vaak niet echt gezellige kamer terecht komt. Met weinig tot geen comfort. Ofwel kies je voor iets Air bnb achtig, maar voor de een of andere reden heb ik nog nooit iets goed gevonden in Londen. Ofwel….betaal je meer en dan kan je in echt coole kamers terecht komen. Aangezien we nu iets langer gingen (drie nachten) en aangezien het logement mijn verjaardagskado voor het lief z’n verjaardag was én aangezien het ook nog’s oudejaar was, besloten we dit keer voor de laatste optie te gaan. Niet all the way (want zot 1000 euro voor 3 nachten, wie doet er dat nu?), maar we wouden toch écht wel een beetje comfortabel zitten.
The place to be tegenwoordig is Shoreditch. Een hippe, opkomende buurt vol leuke winkels en restaurantjes. En zo ook ons nieuwe favoriete Londense hotel dus. We boekten een kamer in The Hoxton. Een tof, hip hotel waar je ook kan eten, feesten, drinken en ontbijten. Een super leuke setting, lekker en gezond eten en bovenal: rustige kamers. Eens je de lift in stapt hoor je niets meer van het lawaai (muziek) op de benedenverdieping. OEF! Nog een pluspunt is dat het echt vlakbij de metro ligt (Old Street, slechts twee haltes van het station waar je toekomt met de Eurostar, ook al makkelijk).
Overal in londen zie je trouwens photomatic hokjes waarin je foto’s van jezelf kan laten maken. Zo ook dus in de ontvangstruimte van The Hoxton. De kamers zijn naar Londense normen vrij ruim en super clean. Een grote flatscreen en gratis water, melk, koffie en thee op de kamer. ‘S avonds kan je een zakje buiten hangen waarin je dan ‘s morgens een basic ontbijtje vindt, gratis en voor niets. Denk: banaan, yoghourt met granola en vers fruitstap! Voor mij: perfect!!! Wil je toch uitgebreider ontbijten, dan kan dat beneden in het restaurant. Ook daar: klassiekers (englisch breakfast) én gezonde varianten (avocado, eitjes, granola…). Ook het avondeten was er lekker en de prijzen héél schappelijk! Een grote aanrader eigenlijk…
Shorditch zelf is zeker ook de moeite. Ik keek er mijn ogen uit wat betreft coole streetart (mijn volgers op Instagram kregen ook een overdosis, het spijt mij) en we ontdekten er fijne restaurantjes én winkels. Alles lijkt er te draaien rond healthy food. Just the way i like it dus.
We gingen oa lunchen bij Pizza East. Een plaats die ons werd aangeraden en waar je dus best ook op voorhand al reserveert. Speciale, lekkere pizza’s, mega lekkere kroketjes als voorgerecht en alweer een bijzonder hip kader. Pizza East, een reservatie waard!
Op Oudejaar kozen we op goed geluk voor Hawksmoor– the best steakhouse in Londen, waar vooral vlees op de kaart stond. Vlees, vlees en nog’s vlees. Je kan er bestellen per gewicht en sommige soorten waren enkel per kilo (gaat het?!) te bestellen. Op het krijtbord kan je volgen wat er nog beschikbaar is. Slik. Ik kwam er redelijk over-eten buiten, al lag dat toch vooral aan de desserts… Peanut butter shortbread en sticky toffee pudding zijn lekker, maar man toch, oh zo zwaar.
De komende dagen hield ik het op quinoa, avocado en andere gezonde dingen.
Oudejaar op London Bridge
New years parade (waar volgens ons geen fuck aan was, maar kom)
Londen:
En véél streetart, voornamelijk in Shoreditch:
Het was meteen weer duidelijk: i’ll be back, in Londen en zeker ook in Shoreditch. En deze keer ga ik écht niet zo lang wachten….