Momenteel….over dipjes en andere bezigheden!

Ofte, nen “currently” dus:

Emotioneel: De laatste periode laat zich makkelijk omschrijven als niet leuk. Stress, onduidelijkheid, onzekerheid, boosheid. Allemaal dingen waar ik normaal gezien niet (of zo weinig mogelijk) aan mee doe….Mijn hoofd zit er vol van. Gelukkig begint de mist een klein beetje op te klaren en hoop ik dat er verbetering in zicht is. Deze week zal een belangrijke week worden, dus duimen maar!

Eten: De laatste tijd ben ik eigenlijk kei goed bezig. Raar, want vroeger ging mij slecht voelen zeker gepaard met slecht eten. Nu probeer ik steeds te denken: “niet vullen, maar voeden” (las ik ergens op een blog en deze mantra werkt wel voor mij). Wat vooral helpt is dat ik door alle stress voor één keer geen zin heb in zoet. Als ik honger of zin heb, eet ik nu eerst fruit, een babybell, een melkproduct of noten. S morgens eet ik vaak dingen als frambozen, muesli, plattekaas of fruit. En ‘s avonds eet ik vaak slaatjes of warme groenten (gebakken champignonnetjes, gegrilde courgettes of oh lord, die courgettepizza’s van Lilith! Wie die nog altijd niet geprobeerd heeft is ZOT!). Ik merk echt wel dat het me deugd doet. En zelfs de weegschaal gaat weer een klein beetje omlaag. Altijd een klein jeuj momentje!

Muziek: ik ben nog altijd verslaafd aan dit nummer. In de file zet ik het vaak vijf keer na elkaar op. Afwisselend met dit nummer dan. Meebrullen alert!! Op concertvlak ga ik woensdag kijken wat Pharrel allemaal in petto heeft. Zeker geen superfan, maar ik had nog wel’s zin in een coole show en ik denk wel dat hij daar voor kan zorgen Benieuwd dus! Zondag zal dan weer iets anders zijn, dan mogen we van Studio 100 de nieuwe K3 show gaan checken in de Lotto arena. Party hard, we kijken er naar uit!

Work: Voor het eerst sinds lange tijd zit ik op twee programma’s en daar ben ik bijzonder blij om. 9 seizoenen lang deed ik enkel Komen Eten. Met véél plezier, maar toch is het echt wel tof om nog’s iets nieuws en anders te doen. Een programma van nul mee invullen en uitwerken. Nadenken, proberen, testen en opnieuw beginnen. Hersencellen die nog’s echt moeten nadenken, verdiepen in nieuwe onderwerpen, bellen met tientallen mensen per dag over totaal uiteenlopende onderwerpen. Na al die jaren doet het eigenlijk echt wel deugd. In TV land een paar jaar hetzelfde programma doen, dat is redelijk uitzonderlijk. En toch deed ik het graag. Het paste perfect bij het leven met jonge kinderen en moeilijke creche en school-uren. Nu die kinderen wat groter worden en ze samen op school zitten, groeit ook mijn flexibiliteit weer. Samen met mijn nieuwgierigheid en goesting. Veel kan ik er nog niet over zeggen, maar wel dit: het is alvast met een toffe madam te doen en je kan er dit voorjaar naar kijken op VIJF en het zal de max zijn!

Vrije tijd: Helaas was ik door alle zorgen in mijn hoofd zo moe dat ik de laatste weken amper zin had om te bloggen. Ik las zelf geen blogs van anderen, het ontbrak mij gewoon aan energie.  Noghtans waren er zoveel leuke dingen die ik wou vertellen. Over hoe het hier van rommelmarkten a go go was. Zoals die keer dat ik naar Lille ging, naar de grootste rommelmarkt ter wereld (dat moet haast wel!) en de dag erna naar Kemmel (de grootste van België). Dit weekend stonden we eindelijk zelf eens op een rommelmarkt, maar helaas viel alles letterlijk in het water door de onophoudelijke regen. #Arghh!!

Kinders: ondertussen zitten we al weer zo hard in het werk/school ritme dat we al bijna niet meer weten hoe het ooit er voor was. Zowel Jools als Ellis zijn zot van hun nieuwe juf en dat is fijn om zien. Elke dag bekvechten ze over wie er eerst mag vertellen over hoe het vandaag op school was. Ha! Wat een zaligheid, niet meer elke avond moeten vragen en peuteren om toch maar iets te weten te komen. Over de buitenschoolse activiteiten hebben we even gepiekerd, maar we zijn er toch uitgekomen. De conclusie was vooral “ze moeten al zoveel, dus laat ons al het gedoe toch nog maar wat beperken tot ze wat groter zijn”. Dus, concreet: toch maar geen muziekinitatie op woensdag en de circusles werd ingeruild voor de gymclub omdat daar ook een groepje is voor 2,5 – 4 jarigen, zodat ook Ellis mee kan. Everybody happy dus!

What makes me happy: blije, vrolijke kinderen die zich duidelijk super goed in hun vel voelen en die hun armpjes rond mijn nek gooien en fluisteren van “ik ben zo verliefd op jou, mama” *smelt* Knuffelen met baby Lizzie…. oh hoe tof is zo’n kleine boeleke in uw naaste familie toch? Zalig knuffelen, Zwitsal geurtjes opsnuiven, flesjes geven, wiegen en zussen en ‘s avonds gewoon terug in de armen van de mama duwen en zelf een nachtje lekker doorslapen *bliss*

Random foto’s:

En voila, hopelijk kan dit het einde van mijn dipje inzetten. Ik doe mijn best mijn hoofd te vullen met positive vibes en ik probeer stilletjes terug mijzelf te worden. Ik las een boek waaruit ik wijze woorden haalde en probeer ze nu toe te passen in mijn eigen leven. Maar daarover waarschijnlijk later meer…

Auf wiedersehen!