Zo’ s even weggaan is eigenlijk ook wel goed voor de relatie. En dan bedoel ik niet enkel de man-vrouw relatie, maar zeker ook voor de kind-moeder relatie. Het begon al de dag dat ik zou vertrekken. Jools plakte heel de dag aan mijn lijf. “Ik ben verliefd op jou mama, je mag niet weggaan”. Autch, maar ook wel mega lief natuurlijk. Ellis hield het op: “ik hou van u mama”, want: “zo zeggen de prinsessen dat ook hé”.
We knuffelden er op los. Ik vertrok en Jools en Ellis hadden de tijd van hun leven bij oma & opa en natuurlijk bij papa, thuis.
En toen kwam ik terug. Het weerzien verliep zalig, met veel knuffels én veel gesprekjes. Zo kwam Jools bij mij in de zetel liggen en stelde ze wat vragen over mijn vakantie. Wat had ik gedaan? Wie was er mee? Had ik ook gezwommen, etc. En plots werd het gesprek wat serieuzer. Echt fijn wat voor gesprekken je met zo’n vijfjarige al kan hebben. Ik zei dat ik haar graag zag en toen vroeg ze heel serieus wat ik eigenlijk allemaal leuk vond aan haar. En dus somde ik op: dat ik het zo fijn vind dat ze altijd zo flink is, en dat ze goed kan helpen, en dat ze een lieve zus is en dat ze beleefd is en dat ze veel durft, etc…
En toen draaide ik de rollen om: of zij mij ook een leuke mama vond? Gelukkig was het antwoord volmondig ja. Ze vond het zo leuk dat ik altijd veel wist en dat ik veel met haar dans door de living. Ze vond het leuk dat ze soms dingen met mij alleen mocht doen, zonder Ellis. En ook: dat ik gezegd had dat ze morgen nog’s op de Ipad mocht spelen….oké, bedankt Jools, love you too hoor!
Maar eigenlijk vond ik het echt geweldig om zo’n geprekje te hebben met haar. Ik vind het belangrijk dat ze leert stilstaan bij de kleine dingen en bij haar gevoelens. Ik vraag ook vaak hoe ze de dag vond en wat ze het leukste en minst leuke vond. Hoe ouder ze wordt, hoe leuker de antwoorden. Tis echt een aanrader, want vaak sta je echt verrast bij de antwoorden. Wat een topkind toch, die Jools.