Jools kreeg voor haar verjaardag een paar kadobonnen van Dreamland. Dit weekend mocht ze samen met mij iets gaan uitkiezen. Ik had het kunnen weten: het werd alweer een verkleedpakje. Sneeuwwitje, daar kon ze niet aan weerstaan.
Sindsdien verloopt alles hier volgens een vast scenario. Jools staat op en transformeert in Sneeuwwitje (“Herken je mij nog mama? Nu gaan mensen niet weten dat ik Jools ben hé?”). Daarna lopen Jools en Ellis rondjes via de keuken, door de living, naar de gang en zo steeds verder. Ondertussen vang ik flarden gesprekken op.
“Hier sneeuwwitje, eet deze appel, hij is echt niet giftig hoor”
“Neen, sneeuwwitje, jij moet dood zijn nu”
Geobsedeerd zijn ze hier, door sprookjes allerhande. Hele dagen spelen ze alle sprookjes na. Tot in het zwembad toe: “Nu ben ik mens” en “wacht Ariel, ik kom je redden”… Zalig om zien wel hoe ze zo kunnen opgaan in hun eigen fantasiewereld. En hoe weinig ze er voor nodig hebben. Een paar dagelijkse items zijn meestal genoeg. Dat én een verkleedpakje natuurlijk. That goes without saying….
Zie toch hoe trots?! Hebben jullie kinderen ook zo’n verkleedkleren obsessie? Benieuwd welke sprookjes bij jullie op één staan??
En nu ben ik weg. Er wachten mij een paar dagen zon, vriendschap, zwemmen, bijpraten, rusten en nadenken onder de Zuid-Franse zon. Au Revoir!