….idyllisch ontbijt voor iedereen…
….en een “vrije” kinderloze dag voor ons. We konden relaxen, rusten, citytrippen, maar nee hoor. Wij kozen voor een wandeling. Omschreven als moyenne moest ons dat wel lukken, dachten we. Maar oh boy, we hebben zwaar afgezien. ‘t was een mega zware wandeling. Met pittige klimtochten en zware afdalingen.Met ondergrond van losse stenen, niet altijd zo evident. Gelukkig hier en daar wel goed voor mooie zichten.
Een hoogteverschil van meer dan 500 meter. Mensen met ervaring weten dan blijkbaar dat het redelijk pittig zal worden. Wij hupelden vol goede moed op ons doel af:
….toen we nog dachten dat het grappig was…
…proberen een foto van ons twee te nemen met de zelfontspanner, maar dat bleek niet zo makkelijk met al die rotsen, losse stenen en die afgrond. Toch vond ik onderstaande foto nog wel grappig:
…vijf uur wandelen en maar één mens tegengekomen in de eerste kilometer. Ik waande mij op het eiland van Lost. Alleen op de wereld.
…We wandelden van 12u tot 17u en vonden dat we toen wel dit verdiend hadden:
Veel gevloekt, maar toch (van moetens) doorgebeten. Achteraf gezien kan het toch wel’s deugd doen.
Hopelijk hadden jullie ook een fijne dag?