Ik sta in de douche en luister naar de druppels die op mijn douchekapje vallen.
Alsof het lawaai de druk uit mijn hoofd zal halen. De druk van mijn schouders.
Ik sta stil, sluit mijn ogen en wacht.
Het water, zoals altijd een paar graden te warm. Net niet verbranden.
Tot het mij verwarmd, tot het diepste van mijn vezels.
Als ik na een kwartier mijn ogen open, is onze kleine badkamer gevuld met mist.
Alsof ik letterlijk in mijn hoofd gekropen ben.
Ik zucht en probeer de knoop in mijn maag weg te blazen.
Het lukt niet.
When did all become so complicated?
Knuffel!
ai ai
wat is er daar aan de hand?