…Die het nodig vond om mij langs rechts in te halen, ook al reed ik zelf ruim de toegelaten snelheid.
Om mij de pas af te snijden om weer voor mij te komen rijden. Ik liet mijn ongenoegen merken (toeteren), je bracht mij en mijn voertuig namelijk in gevaar.
Zomaar, onnodig, voor niets. Op agressieve wijze.
Je keek in je achteruitkijkspiegel en toen zag ik het.
Geen gewone ogen. Van mensen zoals u en ik. Nee, het was meteen duidelijk.
Je keek me recht aan. En ging kei hard op je rem staan. Twee, drie keer.
Psychopatenogen, ik zei het toch al?
Ik hoop dat je op tijd geraakt ben waar je zo nodig moest zijn. Een halve minuut eerder dan had je je gewoon aan de verkeersregels gehouden.
Had je gewoon normaal gedaan. Beleefd. Niet gestoord.
Ik ga het hier even van me afschrijven zodat ik alle negatieve energie dan achter mij kan laten.
Maar for real: May you rot in hell!
En nog één iets: als onze paden elkaar nog’s kruisen, weet dan één ding zeker. Als je me dit nog’s lapt, en ik die keer niet tijdig kan remmen, dan ga ik nog liever een week in den bak zitten, dan dat ik u éne cent zou vergoeden. En dat ik plots ook wou dat ik zo’n dashboard camera had gehad. Dan had ik een kopietje naar uw moeder gestuurd. En uwen baas, als je die al hebt. Geen grote internetcampagne. Gewoon uw naaste omgeving, dat zou genoeg zijn. En hopen dat zij over meer hersencellen beschikken dan jij duidelijk doet. Misschien kunnen zij jou dan manieren en normaal gedrag aanpraten. Voor het te laat is.