Toen ik gisteren wegreed bij mijn collega deed ik dat eigenlijk met een redelijk positief gevoel. Héél raar en tegenstrijdig eigenlijk, want de feiten zijn zo zo triets. Maar ik zag zo’n mooi en sterk gezin en dat gaf me hoop.
Vandaag is het helemaal anders. Het was het mijn vrije dag en ik ging een dagje naar de sauna. Lekker ontspannen, een massage, een dutje, niets doen. Even weg van de wereld, mijn hoofd leeg maken. Mijn gedachten bleven afdwalen, maar toch probeerde ik wat te ontspannen. Toch voelde ik op de terugrit dat het ook wat emoties had losgemaakt.
Ik kwam net op tijd thuis om Jools en Ellis nog in bed te stoppen. De laatste week heeft Jools het ‘s ochtend vaak moeilijk om naar school te gaan. Ze heeft niet veel zin, wil liever thuis blijven. Gisterenavond zei ze ook ‘s avonds voor het eerst dat het niet leuk geweest was. Vanmorgen wou ze écht niet. Ze kloeg ook van oorpijn en hoofdpijn. Ik besloot haar een dagje thuis te houden (oma en opa kwamen om te babysitten) om wat te rusten. Na een uurtje bleek echter dat het ziek zijn wel meeviel. Ik denk dat ze gewoon thuis was willen blijven omdat Ellis thuis bleef (buikgriep) en omdat ze wist dat oma en opa kwamen.
Maar toen ik dus vanavond vertelde dat ze morgen terug naar school moest, werd ze plots weer droevig. “Ik wil niet naar school”. Toen ik zei dat dat toch leuk is en dat ze dan al haar vriendjes terug ziet zei ze zelfs: “ik wil mijn vriendjes nooit meer zien, ik wil thuisblijven morgen. En ik heb weer hoofdpijn en oorpijn én beenpijn”. Plots werd ik super droevig. Wat zou er toch aan de hand zijn? Ze was altijd zo content en vrolijk. Altijd enthousiast en altijd erg blij met haar vriendjes. Zou ik nu al’s met de juf gaan praten of moet ik er gewoon niet te veel aandacht aan besteden en het laten passeren?
Ik heb alvast eens goed gebleten. Het moest er even uit. Een weerslag van gisteren denk ik.
Knuffel…
Wat ik geleerd heb. Met de juf praten kan nooit geen kwaad. Het hielp om wat meer inzicht te krijgen hoe het in klas verliep en zo konden wij thuis er makkelijker op anticiperen.
Kwam ze toevallig tegen in de gang vanmorgen, dus heb ze even aangesproken. Ze had nog niet echt iets gemerkt, maar ging het in t oog houden. Het probleem is ook een beetje dat ze twee juffen hebben met een duobaan. Toen ik dus vroeg of ze al iets gemerkt had zei ze dat ze het natuurlijk niet wist, want ze hadden net gewisseld van dagen…Vanmorgen wou ze weer niet gaan, maar ze kwam wel weer content terug. Hopelijk is het iets tijdelijk dus, want lijkt mij verschrikkelijk als je kind écht niet graag gaat….