Vandaag was een lastige dag hier. Ellis wou geen middagdutje doen en Jools is ook al moe. Ik probeerde koekjes te bakken, maar werd constant afgeleid door roepende, wenende kinderen. En dus heb ik ze buitengesjot! Jassen en laarzen aan, deur open en hup: buiten!
Plots was het verdacht stil. Ellis bleek in een ligstoel te zitten. Ze staarde naar de bomen, de vogels en de lucht. Een beetje later stuurde ik Jools er achter met twee versgebakken koekjes in de handen. Toen ik een beetje later ging piepen, zaten ze in een gezellig onderonsje. Te genieten van hun koekje en de buitenlucht.
En ik? Ik genoot binnen, van de koekjeslucht, de rust én mijn “feelgood” playlist op de Ipodspeler.
I love moments like this.
P.S: het recept voor de koekjes volgt morgen!
Ik word altijd happy van jouw blog :-). Als ik zelf met mijn twee kleine aapjes soms aan het eind van mijn Latijn ben, helpen posts als deze mij weer een beetje vooruit. Inderdaad: naar buiten ermee, ook al is het Januari !Vind jou een superpositieve madam met veel pit en ben zeker dat je dochters je voorbeeld zullen volgen 🙂
Amai, wat een complimenten zeg! 🙂
Bedankt Alcippe!