Woensdag voelde ik het al aankomen. Het snot, de hoofdpijn, de druk in mijn oren. Alles waar ik in de kerstvakantie al anderhalve week ziek van had gelopen kwam ongemerkt terug.
We lasten dus een slow dagje in, met veel zetel liggen, rusten en knuffelen.
Na een hele slechte nacht besloot ik naar de dokter te gaan. Aangezien het de zoveelste luchtwegeninfectie op korte tijd was, schreef die antibiotica voor. Hopelijk doet die snel zijn werk. De afgelopen twee dagen sloot ik mij lekker op. In pijama op de zetel en een mega lange middagdut overdag, het deed deugd. Al drie weken slaap ik verschrikkelijk slecht. Het nieuws van mijn collega spookt door mijn hoofd, Jools had een aantal slechte nachten en ik blijf leiden aan het “één keer wakker, is wakker blijven” syndroom. Héél vervelend, vooral als je al wakker wordt (gemaakt) rond 3u a 4u s nachts.
Hopelijk ben ik morgen wat meer in form, want ik ben het ziek zijn al weer stevig beu. Al probeer ik me op te trekken aan de enige leuke dingen die het ziek zijn met zich meebrengt:
