Soms is’t leven zo hard en oneerlijk.
Soms komt de hel zo verschrikkelijk dichtbij.
Soms kan je niet meer doen dan mee huilen, hopen en bidden…
….Dat het uiteindelijke resultaat toch zal meevallen.
….Dat in dit slechts mogelijke scenario toch het best mogelijke verhaal mag volgen.
En dat alles snel voorbij zal zijn en bovenal een goed einde kent.
Want sommige verhalen die mogen gewoon niet slecht eindigen.
Niet bij zo’n goeie mensen. Niet bij zo’n kleine jongen.
Soms staat de wereld heel even stil….
wreed gewoon wreed, hoe is het mogelijk dat één gezin zoveel ellende over zich krijgt.. hopelijk komt het nog goed…
Jij hebt het over die andere mensen van die blog ook denk ik? Ja dat is ook verschrikkelijk. Hier gaat het helaas over mijn naaste collega 🙁
o neen toch…. veel sterkte voor je collega. het zou niet mogen dat kleine kindjes zo dingen moeten meemaken maar helaas…
Wij duimen mee en laten de lichtjes in onze kerstboom speciaal voor hem en zijn familie branden…