Count your blessings

“Mama, mijn engeltje, mijn mamaatje
mijn papaatje, mijn Joolsje, mijn Ellisje….
en…. afgelopen”

Zo zong Ellis vanmorgen, terwijl ze gekruld op mijn buik in de zetel lag.
Ik smolt, ik verdronk.

In haar warme, lieve, robuuste, compacte, knuffelgrage lijfje.

Op woensdag blijft ze thuis.
“Omdat ze bij mama wilt zijn”
Bijtanken doet ze. Met knuffels, met samenzijn, met genieten.

Haar zus, die mist ze wel. Vol ongeduld wacht ze dan ook tot het 12u is en we haar “Joolsje” mogen gaan halen op school.

En in de namiddag beginnen we opnieuw. Maar dan met een ander kind.
Dan tankt Ellis slaap bij met een middagdut van 13u tot 16u, soms zelfs 17u en dan is het aan Jools.

Die geniet van de alleen tijd met mama, van ongestoord in huis rondprullen en knutselen. Filmpje kijken of samen boekjes lezen.

God i love deze woensdagen. Een zalig rustpuntje in het midden van de week.
Bijtanken, ook voor mij.

En bij deze dus: ja, het gaat goed hier. Een paar maanden blogstilte dat wekt blijkbaar ongerustheid op. Plots kreeg ik de laatste twee weken mailtjes (in de mailbox en via facebook) en ook een paar comments. Of alles wel goed was, want dat het hier zo stil was.

Lief natuurlijk! En ja, ik mis het bloggen soms ook wel, maar tegelijk had ik het even gehad. Ik probeer wat af te kicken van het online leven. En het leven is al zo druk en vol gepland, en dan schiet dat bloggen er wat bij in. Tegelijk vond ik het niet leuk dat ik in de statistieken zag dat er wel veel mensen komen lezen hier, maar dat eigenlijk niemand nog de tijd neemt om iets in de commentaren achter te laten. En dat is geen beschuldiging hoor. Ik doe het zelf ook steeds meer. Ik wil nog wel volgen en lezen en weten hoe het met iedereen gaat, maar meestal is dat dan snel, snel tussendoor. Van de ene naar de andere. Zonder een reactie achter te laten. Want de klok tikt door en ik moet nog dit en ik moet nog dat. Dus bij deze: een ode aan de comments! Lees je hier mee? Laat dan even iets van je horen. Dan weet ik wie er achter die getalletjes zit. En dan doe ik ook hetzelfde bij jullie. Deal?

10 comments

  1. Fijn hé, die woensdagen. Vorig jaar toen m’n jongste nog 4 was bleef zij ook de woensdag thuis, maar helaas inmiddels is ze 5 en dus leerplichtig. Maar allebei missen we onze woensdagen wel.

  2. Present!

    Ik geef toe dat ik zelf ook minder reageer. Ik steek de schuld op de feedreader. En vooral op mijn smartphone.

    Blogs lezen op de smartphone gaat zeer goed, reageren iets minder (getuige het feit dat ik deze reactie al voor de derde keer typ, als ik geen fan ben 😉 ).

    En ook al door die smartphone ga ik minder achter de computer zitten, waardoor mailen en zelf bloggen er ook al niet echt vaak van komt.

    Anyways, deal!

  3. Mja, lees ook veel blogs en reageer eigenlijk heel weinig. Lees vaak op smartphone of tablet, via reader en dan is reageren nogal omslachtig. Is niet omdat er niet gereageerd wordt, dat er niet gelezen wordt 🙂

Leave a Reply to Lieve Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *