Exact op de dag die de dokter voorspelde (gisteren dus) stond ook Ellis op met een paar windpokken.
Damn, wat een slechte timing! Net op de dag die al maanden in het rood omcirkeld stond in mijn agenda! De dag dat we een fotoshoot gepland hadden bij Myra. Gelukkig bleek ze er zo goed als geen last van te hebben en er waren bijna geen zichtbare pokken te bespeuren….
Tot we haar vanmorgen uit bed haalden en we dit zagen:
Mega zielig ziet ze er uit en ik ben vrij zeker dat het wereldrecord windpokken op één gezicht (en nek en hals) op haar naam komt te staan. Na de middag groeide ook nog het aantal op haar buik en rug. Ik vraag mij serieus af waar het gaat eindigen. Gelukkig is er verder (nog?) niets aan de hand: geen koorts en precies ook geen jeuk. Enige minpunt is dat we nu verbannen zijn van de tuin en het zwembadje. Maar al bij al zit ik er natuurlijk liever nu mee dan als we op vakantie vertrekken.
Wij amuseerden ons binnen in de zetel. Met zetelhangen en troonswissel kijken. Dat laatste leverde trouwens interessante gesprekken op.
Ellis: “De honing was koud en nu krijgen we een nieuwe” (ze had iets opgevangen over hoe ik Jools uitlegde dat de koning nu wat oud was en dat we daarom een nieuwe kregen).
Een beetje later vroeg ze: “is dat de koning mama?”.
“Neen Ellis, dat is Martine Tanghe”
En dan Jools die vrolijk zat terug te zwaaien naar Filip en Matilde en dan heel serieus vroeg: “maar mama, zien die dat wel als ik zwaai”.
En gelukkig deed Ellis een lange middagdut, zodat we toch wat buiten konden genieten en verkoeling zoeken.
