Woensdag

….maar niet zo’n leuke deze keer.
Ellis werd al wenend wakker, iets wat ze nu letterlijk nog nooit deed. Ik dacht nog dat ze ergens vast zat in haar bed ofzo, maar toen ik binnenkwam zag ik een zielig hoopje liggen.

“Buikpijn” stamelde ze. Beneden dronk ze haar flesje melk en kwam wat zielig op mij liggen en toen kwam het plots…Een mega kots tsunami….Zonder waarschuwing BWAARFFFF: Ik, Ellis én Jools helemaal ondergekotst. Grote plassen vulde de zetel.

FUCK zeg. Twas nog niet eens 9u smorgens….

Het scenario herhaalde zich de hele ochtend. Wenen van buikpijn, bijna in slaap vallen, kotsen, repeat per kwartier. Super zielig, mijn lieve Ellisje, herleid tot een hoopje ellende.

Af en toe wisselde ze de zetel in voor haar potje, wat er zo zielig uitzag dat het mijn moederhart deed breken. Ik nam een foto en stuurde die naar het lief. “Stuur mij toch zo geen zielige foto’s door” antwoordde hij. Maar ik moest het delen, mijn moederleed.

🙂