Kent ge dat? Dat gevoel dat alles gewoon goed is zoals het is?
Het huishouden dat veel relaxter gaat, omdat iedereen nog nageniet van de lange vakantie die het lief had. Twee meisjes die in een goede periode zitten. De weegschaal die een bangelijk getal blijft aanduiden. Een vakantietrip die eindelijk in het vooruitzicht komt. Tof werk. Een héle week géén sneeuw gezien. Twee meisjes die super goed overeenkomen en bijna geen ruzie maken. Meisjes die alle twee weten wat ze willen en elkaar super graag zien.
Ik ben gewoon verliefd. Verliefd op Ellis. Die nog steeds haar koppige, maar vaak ook vrolijke en grappige zelf is. Bijna 26 maanden oud en nog altijd een grote voorsprong. Ze praat en praat en telt met gemak tot 15. Haar nieuwste verslaving is puzzelen. Haar lievelingsspel met Jools is “baby gaat slapen” waarbij één van de twee de baby is en de andere de mama.
Als we haar twee minuten uit het oog verliezen, weten we waar te zoeken. Dan staat ze gegarandeerd in de douche. Naakt en in een grote plas douchegel. Ondertussen druk wrijvend en uitsmerend om nog snel zo veel mogelijk zeep op haar buik uit te wrijven, of in haar haar. Altijd een feest in huis, die Ellis!
Om haar mega absorberende auditieve geheugen te bevredigen, probeer ik haar nu zoveel mogelijk woordjes aan te reiken. Alle soorten dieren, het ABC en ook Engelse woordjes. Ze hoort ze en zegt ze na alsof het niets is. En het allerbelangrijkste: het kind is content. Véél minder woede-uitbarstingen en brulmomenten, goed voor iedereen dus! My God i love this kid.
En op Jools, die steeds minder verlegen is. Die grappig, ondeugend en nieuwsgierig is. Verslaafd aan “Het Zandkasteel” en knippen en plakken. Tekenen is nog steeds haar ding niet waardoor ze het meestal houdt op kribbelkrabbel “want dan vind ik mooi, mama”. Sinds kort probeert ze ook binnen de lijntjes te kleuren. Alles met de linkerhand.
Daarnaast is ze geobsedeerd door de kleur roze en alles wat daar op lijkt. Ze zingt graag liedjes en versjes die ze op school leert. Een echte giechelmie ook. Zoals vanmorgen toen ze bij ons in bed was gekropen. Ik zei dat papa ook moest opstaan omdat hij naar de bakker moest omdat we anders niet konden ontbijten. Waarop zij zei: “jawel! Dan eten we spaghetti”. “Spaghetti met boterhammen mama”. Daarna volgde een giechelbui van minstens een half uur . “Boterhammen met spaghetti hé mama!!! ” Bijna kwam ze niet meer bij. Ik lag er bij en genoot. Van dat grote, kleine meisjes, in mijn armen, dichtbij mij. Oprecht gelukkig en oh zo dankbaar.
