Bijna

Lieve Ellis,

Ik ben net naar beneden geslopen na ons nieuwe avondritueel. Sinds enkele weken slaap jij namelijk in een open bedje. Met nieuwe verantwoordelijkheden (niet uit bed vallen en flink in bed blijven), horen nieuwe rechten. En zo kwamen we dus automatisch tot een nieuw avondritueel.

Jij stapt nu vrolijk zelf naar boven. Het lichtje doe je zelf aan, als ook je babyfoon en het muziekje. Je gaat flink liggen en ik doe je pamper aan. Wat een verademing met de gevechten die we de laatste maanden met je moesten voeren! Sinds je zelf besloot zindelijk te worden (overdag) wou je namelijk géén pamper meer aan. Nooit. Gelukkig zijn die tijden dus voorbij.

We lezen samen een boekje en dan “lees” jij één verhaaltje aan mij voor. Niet te geloven hoeveel je kan navertellen…We knuffelen en kussen nog wat en dan ga jij zelf je lichtje uitdoen. Je komt terug naar je bedje en gaat flink liggen. Op je buikje, je hoofdje in je kussen. Meestal zucht je even. Blij dat je in bed mag. Moe van het spelen en het ontdekken.

Ik kuste je wangen, aaide je hoofdje terwijl mijn vingers door je zalige, wilde krullenbos gingen. Zucht.

Twee jaar bijna. Hoe kan dat nu? When did it all happen? Ik bleef even liggen. Met mijn neus in je nekje. Mijn wang op de jouwe. Jouw geur in mij opnemend, je zalige krullenbos in mijn ogen kriebelend.

Wat ben ik blij dat je er bent. Al bijna twee jaar zeg….
Ik kan het amper geloven.
X