Voor één keer niet wat me afgelopen week blij maakte, maar wél wat mij afgelopen weken blij maakte. De laatste maand was niet de makkelijkste, maar het zijn net in die tijden dat je beseft en ondervind wie je echte vrienden zijn en wie er allemaal om je geeft.
Waar ik blij om werd:
Kadootjes voor mezelf:
Bezoekjes, kaartjes en bloemen van vrienden en collega’s:
Mijn blije, flinke, begripvolle, dansende prinsesjes:
Tijd om na school met Jools aan tafel bij te praten:
Kindjes die blij zijn omdat het weekend is en er verse soep op tafel komt:
Lekker samen aan de ontbijttafel zitten, wegens weekends zonder plannen:
Jools die veel samen met mij rust en zo samen met mij onder de parasol in de zetel kruipt:
Jools die al een echt beste-vriendinnetje heeft:
Een beetje tijd en energie vinden om te knutselen met foto’s en een beetje te schrijven in Ellis haar “levens dagboek”:
Volgende week mag ik back to work. Ik kijk er naar uit, maar zal de quality time met mijn meisjes missen. Ook om het gehaast en gedoe sta ik niet te springen. Een fotoboek maken is trouwens bevorderlijk voor de dankbaarheid. Je word letterlijk geconfronteerd met alles wat je lief is.
Véél om dankbaar te zijn dus.
sterkte daar hé met wat het ook is! Eens tijd hebben is inderdaad een oogopener, vind ik zelf ook nu ik moet rusten met m’n rug.
Veel sterkte daar, en hoe druk het ook terug zal worden: niet vergeten om keihard te genieten tussen al het gehaast en georganiseer door.
En nu weet ik ook ineens in welke straat je woont, best wel grappig 😉 En een schone straat, dat ook 🙂