Vroeger, in de tijd dat blogs nog niet bestonden en zelfs het internet nog iets uit de verre toekomst was, toen schreef ik mijn hele leven neer in dagboeken.
Het eerste dateert van toen ik in het zesde leerjaar zat. Daarna was er een schrijfpauze, maar tijdens mijn tienerjaren herontdekte ik het schrijven. Het hielp mij echt om dingen te verwerken of te beleven. Alles schreef ik op: op wie ik verliefd was, met wie ik gekust had, welke ticketten ik allemaal gewonnen had (vééééél zo blijkt), wat mijn vriendinnen zeiden, welke feestjes we deden…
Oldschool bloggen dus, maar eigenlijk véél toffer om terug te lezen. Alleen aan het geschrift zie je al in welke mood ik was. Soms lees ik iets en voel ik mij direct weer helemaal zoals toen. Ik herinner mij dingen plots haarfijn.
Het eerste dagboek is een héél lelijk, met zo’n onnozel slotje erop. Het boek van de jaren erna heeft ook een slotje, dat met dezelfde sleutel geopend kan worden trouwens. Erg veilig dus…
Raar soms, om de dingen terug te lezen uit uw donkerste dagen, hoe ge voelde tijdens uw diepste dieptepunten, maar gelukkig ook soms grappig. Grappig om te zien hoe hard alles toch veranderd is op die jaren tijd….
Zo ontdek ik bij het herlezen enkele grappige feiten:
op 29/7/1997 was ik zwaar onder de indruk omdat wij een auto gingen hebben met….een…CD SPELER!! Haha!!! Kei revolutionair vond ik dat toen, can you imagine?!
Ik ontdek er ook dat ik de Foo Fighters blijkbaar toch al gezien heb. Op 25/8/1997 schrijf ik over Pukkelpop en hoe cool het was en ook dat ik blijkbaar een handtekening van Dave Grohl had gekregen…. Euh??!!!
Nog een leuk weetje: op 26/10/1997 schreef ik hoe ik de dag ervoor voor de eerste keer gechat had en hoe cool dat toch wel was. Haha! Ik herinner mij dat nog zo goed! In dienen tijd gingen wij in het weekend veel naar Gent. Mijn zus, die zeven jaar ouder is, zat daar toen op kot. Mijn nonkel woont daar ook en ook mijn nichten zaten in Gent op kot. Eén van die nichten die woonde samen met haar lief, recht tegenover mijn nonkel. Mijn ouders gingen dan bij mijn nonkel op bezoek en ik kroop op de zolderkamer van mijn nicht. Want die hadden een computer én….internet! Ik betaalde hun wat geld en mocht dan anderhalf uur online gaan. In t begin deed ik zo veel mogelijk pagina’s open en printte die dan af, om later te lezen. Een hele wereld die voor mij open ging.
In de jaren erna schreef ik hele boeken vol over die ene grote liefde. En de jaren daarna over de wanhoop dat ik toch nooit iemand goed zou vinden. En toen kwam het lief opdraven en niet veel later stopte het schrijven. Ik was iemand die vooral schreef op momenten dat het minder goed ging, dat ik boos of gefrustreerd was. Blijkbaar dingen die vanaf toen minder voorkwamen. En dan kwam er het bloggen nog bij natuurlijk. Ook een plaats om dingen te noteren.
Als u mij dus even kan excuseren. Ik vond een hele stapel dagboeken terug van 1990 tot 2008 ongeveer. Ik verdiep me dus even in mijn eigen leven.
ik heb er ook een hoop liggen. En de heel oude – van toen ik 13 jaar was – heb ik ooit herlezen. Ik bleek eigenlijk best wel een ongelukkig kind te zijn : heel de wereld was tegen mij, dat soort van rethoriek… Ik vond het best wel eng om dat allemaal terug te lezen. latere dagboeken heb ik niet meer terug gelezen. Durf ik niet zo goed. Allemaal kommer en kwel. Niet dat mijn hele leven zo depri was – integendeel zelfs. Ik ben best wel gelukkig .Maar ik lijk alleen maar te schrijven op momenten dat het me niet afging en zo’n dosis ellende achter elkaar lezen, nee hoor ! Doe ik liever niet ! Maar ik kan ze ook niet weggooien !
Ja dat herken ik wel. Er is ook een periode van zo’n twee jaar, wat ik liever niet herlaas, maar af en toe kan ik het toch niet laten 😉