Lieve Ellis,
Geen maandelijkse obligatoire brieven meer, maar wél een briefje als er iets te melden valt.
Zoals nieuwe, coole skills bijvoorbeeld.
Sinds vandaag is het echt officieel: jij kan stappen!! Hoezee, hoera, wehey! Onze rug zal je eeuwig dankbaar zijn. Je kon het nochtans al lang: rechtstraan en je rechttrekken. Je zette al wel’s een stapje van de zetel naar de tafel en heel soms al’s een stapje of drie. Maar daar bleef het dan weer bij. Het leek wel of je gewoon niet wou stappen. Sinds gisteren en vooral deze namiddag besloot je echter deze skill verder uit te breiden. Je stond recht en zette (meerdere keren) een 9-tal stappen. Dus voila: a new skill is born! Je lijkt nu nog groter….
Het viel me al vaker op trouwens, de afgelopen weken. Je bent écht geen klein meisje meer. De eerste keer dat het me opviel was toen ik ‘s avonds laat je kamer insloop. Je lag weer helemaal losgewoeld zonder deken en plots zag ik het. Mijn god, wat ben je groot geworden zeg! Geen baby meer, maar een koppige ik-weet-wat-ik-wil peuter!
Op goeie dagen ben je ontzettend lief en grappig en koddig. Op slechte dagen brul je het hele huis bij elkaar omdat iets niet exact gaat zoals jij het zou willen. Je mag de hele tafel niet masseren met je middagmaal? BRULLEN. We zetten je even neer terwijl jij liever nog in onze armen bleef? BRULLEN. Ik vraag mij écht af wat we met jou nog gaan tegenkomen eens je in de fameuze peuterpuberteit komt. Ik ben alvast druk bezig met het paaien van de buren, zodat ze tegen dan geen klacht zullen neerleggen voor geluidsoverlast.
Waar we tijdens je eerste levensjaar telkens te horen kregen “dat ge die toch écht niet hoorde hé, die baby van ons”, worden de buurvrouw-gesprekken nu steevast geopend met “ze kan wel luid wenen hé, soms”. Iedereen die al op jou babysitte (in de creche, de CM zieke kinderen oppas) omschrijft het beleefd als “ze heeft wel al een karaktertje hé” of “ze weet wel al goed wat ze wilt hé”….
Komt het doordat je als tweede meer moet opkomen voor je rechten en je portie aandacht? Of lijk je gewoon op je moeder? Feit is: je ben een felle peuterbrok, vol hooligan streken. Waar Jools gevoel voor gevaar leek te hebben, ga jij los door. Je lijkt nergens bang voor en ziet nergens graten in. Je klimt op de tripp trapp en gaat vrolijk rechtstaan op het zitje. Om dan kei hard naar achter te vallen met je hoofd op onze stenen keukenvloer. Je klimt zo wild op onze kinderstrandstoel dat ie zomaar in elkaar klapt en je met een mond vol bloed mij een kleine hartaanval bezorgd. Zijn we je vijf seconden uit het oog, dan zit je drie verdiepen hoger. Als je merkt dat ik je zoek, steek je vrolijk je hoofd door de spijlen en roept dan “KOEKOEK”. Again Ellis: adrenaline rush en niet goed voor mijn hart!!
Ik hou mijn hart al vast voor op vakantie. Gelukkig kozen we dit jaar voor een huis met volledig afgezet zwembad. Met jou erbij zouden we in het vorige huis geen moment rust hebben!
Naast het praten heb je nu ook het zingen ontdekt. Favoriet zijn “Alle eendjes” en “Slaap Kindje Slaap”. Je geeft ons kusjes, toont waar je handjes en voeten zijn als we dat vragen en wil steeds meer zelf spelen en ontdekken. Je tekent graag, eet gemiddeld vijf wasco’s per week en stempels dienen als vervang tuutje. Alles wat je op je weg tegenkomt probeer je op te eten. Of het nu papieren zakdoeken, klei of speelgoed eten is. In de auto kan je je helemaal verdiepen in boekjes lezen en thuis klim je overal op. De trappen hebben een magische lokroep die je niet kan weerstaan.
Je geniet van alle alleen-tijd en -aandacht die vrijgekomen is doordat Jools naar school gaat. In het weekend gebeurd het nu dat jij in de namiddag vroeger wakker bent dan zij. In je nopjes ben je dan, vooral als dat wil zeggen dat jij alleen mag buitenspelen op de glijbaan. You love it!
Je bent een echte explosieve powergirl. De ene dag ben je zo lief en cuddly dat ik stapelverliefd op je ben, de andere kan ik me de haren uit de kop trekken met jouw wisselvallige gedrag. Gelukkig is er één constante en dat is dat we je graag zien, net zoals je bent. Blijf jezelf, jouw koppigheid zal er vast voor zorgen dat je het nog ver zal schoppen!
Dikke kus,
je mams