School, een eerste evaluatie

Voila si, twee volle weken gaat Jools nu al naar school. Tijd voor een eerste evaluatie, me dunkt.
* Naar school gaan dat is blijkbaar nogal vermoeiend. De eerste dagen kregen wij een hyper energiek kind mee naar huis. Nu ze volle dagen gaat is dat al heel wat minder. Het kind is moe, zo veel is duidelijk. Gelukkig werk ik op woensdag niet, dus heb ik sinds deze week toch maar beslist Jools een dagje thuis te houden dan. Zo sliep ze woensdag uit tot 9u én deed ze een middagdut tot 16u. Een goede beslissing dus, denk ik. Vanaf donderdag huilde ze ook niet meer bij het afscheid. Voor mij een extra teken dat ik de juiste beslissing nam. Als ze uitgeslapen is, kan ze veel beter om met al die nieuwe indrukken en gevoelens.
* Het goede nieuws is wel dat ze nog altijd graag gaat. Ik merk dat ze zich goed voelt in haar klas en very important: she loves haar juffrouw Lesley. Ze is ook super nieuwsgierig en leergierig, dus op dat vlak was ze echt wel klaar voor het schoolleven.
* Ik had echt wel onderschat hoeveel invloed het schoolgaan heeft op het hele gezinsleven. Zo moeten we nu elke dag om 7u al opstaan (vroeg!!). De boekentas moet elke dag zorgvuldig ingepakt worden. En zijn er elk weekend een hoop taken te doen: inschrijven voor het schoolfeest, wafeltjes en truffels verkopen, schriftjes kaften en nu moeten we ook al tombola ticketjes verkopen.
* Jools en Ellis moeten écht wennen aan het feit dat ze elkaar veel minder zien. Maar, ik moet het eerlijk toegeven: zelfs dat brengt eigenlijk een hoop voordelen met zich mee: Doordat ze elkaar wat vaker missen, zijn ze nu heel blij als ze samen kunnen spelen. Ze knuffelen en kussen er op los. Daarnaast is er nu veel meer tijd voor individuele aandacht. Eén iemand haalt of brengt Ellis naar de creche, terwijl de andere instaat voor het op tijd thuis zijn voor Jools. Zo hebben ze nu allebei hun alleen-moment met mama of papa en dat lijkt hen goed te doen. Ook zijn ze dus niet meer samen op het moment dat ze moe en hongerig zijn en kunnen ze het niet op elkaar uitwerken. Tegen dat ze samen zijn hebben ze al een dutje gedaan in de auto (Ellis) of al een boterham gegeten thuis (Jools). Everybody happy dus!
* Jools vindt het super tof dat ze s morgens niet meer in de auto moet stappen, maar dat dat we gewoon samen naar school wandelen. En ook ik geniet eigenlijk van dat momentje samen. Rustig, op t gemak wandelen we hand in hand naar school. Jools is dan super blij, lacht luid en loopt bijna letterlijk richting school. Véél gezelliger nog dan samen in de file staan.
* Ge weet echt zo goed als niets van wat er op school gebeurd. Jools vertelt amper iets. Als ik vraag of ze geturnt heeft vandaag (omdat ik weet dat het turnles was), zegt ze pertinent NEEN. Als ik vraag of en wat ze gegeten heeft, volgt een stilte. Het enige wat ze soms vertelt is “dat ze geweend heeft in de kleuterklas” of “dat ze gespeeld heeft met kindjes”….
* Is het een mega reuze pak van mijn hart dat Jools zo zot is van L, onze naschoolse opvang- babysit. Twee dagen per week gaat zij haar afhalen van school, wandelen ze naar huis en spelen ze samen een beetje. Jools is telkens in de wolken en geniet van alle aandacht.
En zo is alles alweer, sneller dan verwacht, weer in zijn plooi gevallen. Iedereen is de nieuwe routine alweer wat gewoon en de weken gaan geruisloos in elkaar over. Voor ik het weet, ben ik alweer aan t wenen omdat het aan Ellis is…. 😉

6 comments

  1. je doet er volgens mij goed aan om Jools de woensdag thuis te houden,ze zijn toch nog klein é en zijn nog graag thuis bij mama of papa.

  2. Dat gebrek aan informatie is inderdaad wennen he. In onze school hebben ze per (kleuter)klas een blog. Zowel ouders als juffen zijn wild enthousiast over het feit dat kindjes zo veel meer vertellen thuis!

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *