De eerste….

De eerste schoolweek van Jools zit er op. Wat ben ik blij dat we dit achter de rug hebben.

Zoals gezegd, bleek ik vooral den bleitzak te zijn. Jools deed het eigenlijk vrij goed. Enkel op het eind van de week huilde ze soms wel bij het afzetten en soms ook bij het afhalen. De juf verzekerde ons echter dat ze gedurende dag best wel gelukkig was en flink meespeelde. Ik denk dat de korte huilbuien gewoon een vorm van verwerking zijn. Verwerken van de gevoelens en spanningen die ze gedurende de dag ervaart. Ze weende telkens héél kort én belangrijkste van al: ‘s morgens maakte ze zich wel nog altijd graag klaar voor school en ook op weg naar school liep ze altijd vrolijk te lachen en te babbelen.

Bij mij was het echt een soort van rouwproces precies deze week. Een deel huilde ik door het bekende “leren loslaten”. Ik had het moeilijk met de gedachte dat we Jools voor het eerst echt ergens moesten achterlaten. Met de creche dichtbij het werk had ik altijd het gevoel dichtbij te zijn. Mocht er iets gebeuren, dan zou ik meteen bij haar kunnen zijn. Nu moeten we haar achterlaten in onze hometown, terwijl wij een paar steden verder gingen werken. *Raar*. Een letterlijke afstand tussen ons in.

Daarnaast besefte ik plots kei hard dat wij ineens een kind hadden zeg. Geen baby, geen kleine ukkepuk, maar een écht- schoolgaand- kind. *slik* When did that happen?? Héél mijn leven had ik gedroomd over zwanger zijn en babies. Nooit had ik stilgestaan bij het vervolg: kinderen hebben. Daarenboven kreeg ik plots het gevoel dat ik het allemaal gemist had. Door de verbouwingen, door vrij snel weer zwanger geweest te zijn, etc is de tijd gewoon voorbijgevlogen. Weg babytijd Jools. In the blink of an eye. Poef. Gone, forever. *Slik*, alweer.

De eerste week zorgde ik ervoor dat Jools elke dag kon afgehaald worden door ons. Ik werd geconfronteerd met een hoop mama’s en oma’s die wél elke dag tijd hebben om om 15u25 aan de schoolpoort te staan.  Het stemde mij plots intens verdrietig dat wij dat niet kunnen doen voor Jools. Wij werken allebei en we wonen niet dichtbij enige familie. Niet makkelijk allemaal dus.

Veel mixed feelings die er dus voor zorgden dat ik echt een wrak was deze week. Gelukkig kon ik donderdag een soort klik maken en weet ik nu dat Jools best wel gelukkig gaat zijn op school. Ook in de naschoolse opvang gaat ze zich amuseren én we hebben een hele toffe, enthousiaste babysit voor dinsdag en donderdag gevonden ook. Het komt dus wel goed met ons. Hup naar de tweede week!