We waren er al zo lang over bezig. We hadden al maanden op voorhand stress over hoe we het allemaal zouden regelen. We gingen starten na kerst, maar besloten dan toch nog wat te wachten. We deden van afscheidsfeestje op de creche en lazen alle soorten boeken om Jools voor te bereiden…
Nooit had ik gedacht dat ik degene zou zijn die het zo moeilijk zou hebben met die schoolstart. Mijn hart breekt als ik denk aan die kleine, verlegen Jools. Op die grote speelplaats vol stoere kleuters. Ook al weet ik dat ze daar in goede handen zijn, soms heb ik het gevoel dat het toch allemaal veel onpersoonlijker is. Ben ik niet zeker dat iemand haar zal troosten als ze droevig is. Of dat iemand zal zien als ze zich niet goed in haar vel voelt.
Ik ween tranen met tuiten als ik denk aan volgende week. Wanneer wij haar niet zullen staan opwachten om 15u25. En zij vol hoop in de gang zal staan wachten. Om dan te merken dat wij er niet zijn en zij nog wat langer moet blijven. Ik word gewoon misselijk van die gedachte.
Want ook al lijkt ze soms zo groot en stoer naast Ellis. Eigenlijk is ze toch ook nog maar een klein meisje. Mijn kleine meisje.
Ik had het niet zien aankomen. Gelukkig lukt het mij goed om mijn tranen te verbergen. Jools ziet ze niet. Bij haar ben ik blij en enthousiast. Ik fluister in haar oor hoe trots ik op haar ben. Het huilen hou ik voor ‘s avonds of voor na het afzetten.Want ook vandaag ging dat eigenlijk bijzonder vlot, zonder tranen. Ze doet dat goed eigenlijk. Mijn lieve, lieve Jools.
Nu ik nog.
ik snap dat helemaal!
Ik vond de eerste schooldagen ook zoveel moeilijker dan ze achter laten bij de onthaalmoeder.
Ze moeten veel meer hun plan trekken en op hun eigen benen staan.
Maar ze maken er ook zoveel plezier, mogen knutselen, verven en hun hartje ophalen. En de juffen doen echt wel hun best.
Het betert wel. En als Ellis naar school mag heeft ze al een grote zus om mee te gaan. Dus de tweede keer vind ik het minder moeilijk.
En super dat Jools zo graag gaat!!!
Hi Jessie
ik begrijp je gevoel helemaal. Ik worstel er al maanden mee. Ik overweeg zelfs om een job in het onderwijs te zoeken zodat de kindjes niet/nooit naar de opvang moeten gaan. En zo zou het opvangprobleem tijdens de schoolvakanties ook opgelost zijn. Want dat lijkt me al helemaal een georganiseer. Van vrienden met oudere kinderen hoor ik toch dat vakantiekampen meevallen voor een weekje maar langer een probleem stelt.
Wij werken allebei in Brussel en zijn elke dag ca 2.5u onderweg om op het werk en terug thuis te geraken… Het is dus al haasten om op tijd aan de opvang te geraken. Ik ben zelf in het middelbaar altijd naar de opvang gegaan en hoewel ik ermee kon leven, vond ik het veel leuker om onmiddellijk na school naar huis te kunnen, de avond leek dan zoveel langer.
Mijn zoontje was gisteren op zijn eerste dag heel flink geweest, hij had geen traantje gelaten en met alles mee gedaan, zei de juf. Hij zei ook dat het leuk was, behalve de speelplaats, dat was niet zo leuk. ‘s Avonds was hij heel goed gezind en nog vol energie hoewel hij tevoren nog altijd een middagdutje deed. Hij heeft wel nog heel veel gegeten, waarschijnlijk had hij ‘s middags zijn bord quasi niet aangeraakt… hoewel hij heel graag (warm) eet.
Hij leek me opeens zoveel ouder, hij wou gisterenavond alles zelf doen en praatte heel “verstandig”. Vanmorgen wou hij zelfs persé stofzuigen.
Hij was goedgezind maar wel een beetje moe. Het begon met “ik wil naar een andere school gaan”. Op de speelplaats is hij dan beginnen wenen en wenen… Mijn hart brak. Ik twijfel nu of ik hem niet zou gaan ophalen… het zal een lange dag zijn. Maar morgen is het maar een half dagje en dan zijn we samen met zusje thuis, bijslapen in de namiddag zal hem hopelijk goed doen.
Ik ben aan het werk van thuis maar mijn gedachten zijn meer bij hem…
Hopelijk blijft Jools het leuk vinden! En blijf je bespaard van hartvescheurend geween…
PS ik heb geen blog
Dat viel mij dus ook op hé. Dat ze plots zo goed sprak. Hele volzinnen en héél verstandige dingen. Dacht ik het mij inbeeldde want dat dat na één dagje toch zo geen verschil kon maken. Maar toch viel het mij op.
Ik denk dat ik ze op woensdag voorlopig thuis ga laten. De andere dagen zullen al lang genoeg zijn!
Hopelijk is het weer snel 15u25 🙂
Ik zou hem toch ook een hele dag laten vandaag, anders leert hij misschien ook dat hij door te wenen thuis mag blijven? Véél succes in ieder geval
loslaten waar, wie da uitgevonden heeft :-). Maar wat die naschoolse opvang betreft: ik weet niet hoe dat daar op school georganiseerd wordt maar bij Tiemen is dat super! Die juffen zijn echte vervang-mama’s en ik weet daar altijd veel meer van dan van zijn gewone juf bv. Die weten echt vlug wie hun pagadders zijn en hoe ze er mee moeten omgaan zenne. Bij tiemen is die ganse naschoolse opvang ook leuk georganiseerd met eigen weekthema’s waarbinnen ze knutselen, er is een tv hoek, heel veel speelgoed. Tiemen vindt dat helemaal niet erg om daar tot 17.45 uur te moeten blijven. Succes! Het loopt wel los!
Oh zo herkenbaar.
En veel lastiger dan ze achter te laten op de creche.
Lou kan ‘s morgens zo zielig aan je been plakken tot hij iemand herkend, een juf of een kindje en nog steeds doet dat moederhart dan *krak*. Maar het komt goed, het komt goed 😉
Same here… Vanochtend zei Pia ook met een trillend lipje: ‘Mama, je moet nog even bij mij blijven’. Mijn hart deed ook van krak…
Dat gevoel betert, echt waar.
Zeker als je ziet dat ze graag naar school gaat en zich goed voelt bij de juf.
En de meeste kindjes gaan graag naar de opvang! Extra langer kunnen spelen, wat mogen tekenen en kleuren en op het einde van de opvang mogen ze bij ons zelfs tv kijken 😉
Maar inderdaad, in begin als ze nog zo klein zijn, voelt het lastig. Maar Jools is cool, die gaat dat goed doen 🙂
pfff ik vond dat bij isla ook zo moeilijk
en dat opvanggedoe, ik voel mij daar nog altijd niet zo goed bij 😉 maar da’s verzekers mijn eigen trauma 🙂
succes nog!
wat gaat dat geven als die ooit op kot gaan, dan moeten we een bleitclubke oprichten