Mag het ietske meer zijn?

Horendol word ik er soms van. Oké, het is zeker ook onze eigen fout voor een stuk. We zijn de generatie die gewoonweg alles wil. En een groot huis én die leuke, toffe job én de kinderen én een sociaal leven en als het even kan ook hier en daar nog wat vrije tijd en sporten.

En dan komen ze met dit soort artikels af! Oké, ik snap wel dat dat er vrouwen zullen zijn die na een scheiding in de problemen raken. Omdat ze al te lang van de arbeidsmarkt zijn en hun carrière verwaarloosd hebben. Maar serieus? Voltijds werken? Ik zou (soms) nog wel willen, maar ik zie écht niet in hoe we dat dan zouden moeten doen?

Wij wonen in Tienen. Redelijk ver weg van onze familie. Wij werken in Zaventem en Schelle. Niet dichtbij huis dus. Onze creche is in Brussel, want hier konden we nergens een plaatsje krijgen en al helemaal niet in een betaalbare creche. Op werkdagen hebben wij (gelukkig) vrij rustige ochtenden. De kinderen slapen meestal tot ze zelf wakker worden (tussen 7u30 en 8u). Als ik ze wegbreng vertrekken wij tussen 8u30 (ideale timing) en 9u (alles is misgelopen situation). Als het lief ze wegbrengt vertrekken ze zelfs pas rond 9u dat ze vertrekken. Dat wil natuurlijk wel zeggen dat wij ‘s avonds langer werken en minder gezinstijd hebben. Vaak komen wij thuis rond 18u30 a 18u45 en als je weet dat ze rond 19u30 a 20u (ten allerlaatste) gaan slapen, dan is dat niet bepaald een zee van tijd. Maar kom, daar zagen we niet over.

Ah nee, want wij hebben woensdag een inhaaldag. Een hele dag om samen leuke dingen te doen of om alles te doen waar we op de andere dagen geen tijd voor hebben: kinderen uitgebreid in bad, apotheker, kleine boodschappen, doktersbezoeken, briefjes bij de CM binnensteken,….

En dan gaat er hier nog géén kind naar school. Want hoe zouden wij dat dan moeten doen, binnenkort? Met twee voltijds werken? Dan verplicht je dus om ofwel uw kleine kleuter elke dag naar de naschoolse kinderopvang te sturen of uw kinderen door een ander te gaan laten afhalen. Niet echt een ideale optie vind ik persoonlijk.

Ik weet dat we het onszelf aan doen en dat we teveel van alles willen, maar eerlijk is eerlijk? Met twee voltijds werken én twee kleine kinderen, ik zie dat gewoonweg écht niet mogelijk….Tenzij de grootouders vlakbij wonen en zeer actief betrokken zijn natuurlijk. Helaas zijn de prijzen op de huizenmarkt zo gigantisch hoog dat het voor vele jonge gezinnen niet eens een optie is om dichtbij de (groot)ouders te blijven. En ook de prijzen voor kinderopvang (zeker met twee kinders in de creche) kunnen nogal hoog oplopen.

Dus, net als An, vraag ik het mij soms af. Hoe doen jullie dat in godsnaam allemaal? Of is het overal een beetje hetzelfde: plannen, organiseren en behelpen? Wij kunnen toch écht niet de enige zijn die zowel een job (vrij) ver van huis hebben én geen familie in de dagdagelijkse omgeving ?