Londen Baby

Londen dus. Een stad die vroeger mega veel indruk op mij maakte. Een stad waar ik verliefd op was. Een stad waar ik mijn ogen uitkeek.

Ik ging al een paar keer naar Londen. Hoeveel keer weet ik niet helemaal zeker meer, maar de belangrijkste waren deze: De allereerste keer als vijftien jarige, met mijn ouders en beste vriendinnetje/nicht Karolien. Nog een keer met mijn zus toen ik de grote Skunk Anansie wedstrijd won en helemaal gratis en voor niets een heel weekend naar Londen mocht om met Skunk Anansie op te trekken en naar de laatste rehearsal in Brixton Acadamy te gaan kijken, alvorens hun grote tour startte. En dan nog een keer met het lief, een vierdaagse trip die achteraf gezien de échte start van onze relatie betekende.

Maar nu was het dus al een dikke zes jaar geleden. Zodra ik voet aan wal zette, voelde ik het weer: die energie, die boost, die vibe, die sfeer, dat accent….i LOVE Londen! Mocht ik ooit de lotto winnen, ik kocht er direct een buitenverblijfje.

Ik heb niet veel foto’s genomen, want mijn camera = mijn gsm = direct platte batterij en mijn oplader was ik thuis vergeten. Maar t was tof, ge zult mij dus gewoon maar moeten geloven. 🙂

Een waar avontuur ook trouwens. Zo ‘s morgens heel vroeg met de trein naar Brussel. Ten eerste was er mijn grote verbazing hoe wakker de wereld al is, zelfs nog voor 7u ‘s morgens. Scholieren, werkmensen, oude mensen allemaal al kei druk in de weer.

En een gezellige boel dat dat is den trein pakken van Tienen naar Brussel. Iedereen bleek elkaar te kennen op de trein. Er werd gezellig gekeuveld en iedereen begroette elkaar. Er zaten daar ook mensen zonder hoofd….