Lieve Jools,
Een dag te laat. Niet omdat ik het vergeten was, gewoon omdat het te druk was.
Sinds we een gezin van vier zijn, gebeurd het wel vaker dat de dingen niet gebeuren wanneer het zou moeten of we het zouden willen. De dagen razen voorbij en zijn goed gevuld.
Vorige maand beslisten we nog je schoolstart uit te stellen en ik moet zeggen dat ik héél blij ben met die beslissing. Ook al lijk je soms zo groot en stoer en flink, eigenlijk ben je toch ook nog maar gewoon een klein meisje. Dat graag naar de creche gaat en vooral nog erg veel deugd kan hebben van haar middagdutjes. Je kan al wel’s een dagje zonder, maar dan ben je s avonds toch echt wel moe. We wachten dus nog maar even af.
Zindelijk ben je ondertussen wel. Je stond op een zaterdag op. Zei “Ik moet geen pamper meer, ik ga op ‘t wc-tje gaan” en so you did. Enkele weken verder zijn we ondertussen en de ongelukjes zijn op één hand te tellen. In de file en tijdens dutjes doen we wel nog een pamper aan. Kwestie van niet te overmoedig te beginnen.
Eerlijk gezegd ga ik het toch ook wel missen. Onze dagelijkse tijd samen in de file. Tijd die we gebruiken om liedjes te luisteren/zingen of boekjes te lezen. Jij vertelt wat je ziet en ik stel er wat vragen over. Ook al is het soms vloeken dat we elke dag zoveel tijd verliezen, ergens is het toch ook wel fijn. Zo even wat tijd om gewoon samen te praten en verder niets (ok, buiten het auto rijden dan). Het zal serieus wennen zijn met één passagier minder. Jij in onze hometown, wij in het verre Brussel. T zal een grote stap worden, niet alleen voor jou.
Je spreekt elke maand beter en beter. Je neemt echt gigantische stappen. Je praat met volzinnen, je kan tellen, je kent kleuren (rood, blauw, paars, roze), je praat over emoties (“ik was geschrokken, mama”), stelt vragen (“wat doe jij mama”, “wie is dat mama”)… voor we het weten zitten we aan de “waarom”-vragen.
Je zet elke ochtend onze koffie (geen paniek mensen: gewoon een tas onder het machien zetten, de pad vervangen, op het knopje duwen, wachten tot het lichtje groen is en de hendel naar rechts duwen en op tijd weer uitzetten!), geeft de katten eten, laat ze binnen en buiten wanneer ze willen, dekt de tafel en haalt de post. Benieuwd hoelang deze gedienstigheid zal blijven duren. We genieten ervan zo lang we kunnen!
Volgende week vieren we de eerste verjaardag van Ellisje, binnen enkele maanden ben jij er zelfs al drie (!). Wat gaat het snel.
Blijf wie je bent. Always. Everywhere.
je mams